[สุธรรม]

แทนที่จะล่าหมูป่าหรือกวาง ดันมาหาปลากลางถนนในป่าซะนี่..!

ฟังเสียง “พิเชฐ ลูกสุโขทัย” ร้องเพลงเกี่ยวกับบ้านเกิดเมืองนอนได้ไม่นาน ก็มาถึงด่านเก็บเงินขนาดใหญ่ รถติดกันหนุบหนับทีเดียว ผ่านด่านไปได้ก็ใช่ว่าจะเคลื่อนตัวได้คล่อง ยังคงต้องคลานตามกันไปช้า ๆ “ล้นเกล้าฯ เผ่าไทย ศูนย์รวมใจของไทยทั้งชาติ ขออภิวาท เบื้องบาทองค์ภูมิพล ยามใดไพร่ฟ้า ชาวประชายากจน ทรงห่วงกังวล ดั่งหยาดฝนชโลมพื้นหล้า..ฯลฯ” รถเคลื่อนตัวคล่องขึ้น ยังคงผ่านพื้นที่ป่าและเขา มีป้ายระวังกวางข้ามถนน บอกระยะทางไว้ด้วยว่าตลอด ๑๔ กิโลเมตร ถัดไปจากนั้นเป็นป้ายระวังทั้งหมูป่าและกวางข้ามถนน...

ช่วงนี้ให้ใช้ความเร็วได้ ๙๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถ้าหากว่าเป็น ๙๐ ไมล์ ก็จะได้ความเร็วถึง ๑๔๔ กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ “พี่คิดถึงเธอเหมือนใจจะขาด อนาถใจนัก พิษแห่งความรักบีบคั้นดวงใจ...ฯลฯ” เงาเสียงไพรวัลย์ ลูกเพชร ยังคงทำหน้าที่ต่อไปชนิดไล่ก็ไม่เลิก “ร้องเพลงนี้แล้วคิดถึงลานอโศกหน้า มจร.วัดมหาธาตุฯ เป็นแหล่งที่พวกเรานั่งคุยกัน ฉันน้ำปานะกันในยามว่างจากการเรียน พอย้ายไป มจร.วังน้อย มีแต่ต้นตาล ต้นปาล์มที่เขาเอามาจัดสวน หาความร่มไม่ได้ ใครไปนั่งก็คงร้อนตับแตก ต้องแช่อยู่แต่ในห้องปรับอากาศ ทำให้เปลืองไฟหนักมาก” ไปนินทาที่ทำงานแบบนี้ ระวังโดน “ปูนหมายหัว” นะครับ...

รถมาติดหนึบอีกที กว่าที่จะผ่านไปได้ก็เสียเวลาตั้งนาน สาเหตุมาจากการซ่อมพื้นถนนที่ชำรุดของกรมทางหลวงฝรั่งเศส พ้นไปก็เจอป้ายบอกระยะทาง Paris 425 Lyon 235 Dijon 75 และ Dole 40 ของทางหลวงสาย A 36 และ E 60 แปลว่าเราต้องนั่งรถไฟ TGV จากดีจองไปปารีสเป็นระยะทาง ๓๕๐ กิโลเมตร “ไอ้หนุ่มตังเกร่อนเร่หาปลา ล่องลอยนาวา เห็นน้ำกับฟ้าเป็นเพื่อน ลากอวนจับปลากลางทะเล นอนบนตังเกแรมเดือน ผิวคล้ำดำเปื้อน...คาวปลา...ฯลฯ” มีแต่ป้ายบอกให้ระวังหมูป่ากับกวาง พ่อไพรวัลย์ดันมาหาปลาบนถนนกลางป่าแบบนี้ จะมีหวังได้กินไหมหนอ ?