[สุธรรม]

ปราสาทชื่ออ่านยากบนเนินเขา

“นิมนต์ฉันเช้าครับหลวงพ่อเจ้าคุณ...นิมนต์ครับพระอาจารย์” มัคคุเทศก์รูปหล่อส่งเสียงมาจากมุมด้านใน เห็นพวกเรายึดโต๊ะยาวเรียงรายเป็นตับ ต้องเดินผ่านโต๊ะอื่น ๆ ที่ผู้คนเริ่มแน่นเข้าไปไกลทีเดียว หลวงพ่อเรืองกับใบฎีกาวรัญญูก็อยู่ที่นี่แล้ว อาตมานั่งกลางที่ยังว่างอยู่ระหว่างท่านประธานรุ่นกับพระครูวิสุทธฯ เห็นตรงหน้ามีทั้งข้าวต้ม กับยำกุนเชียงและผักกาดดอง ซ้ำยังมีกล่องข้าวสวยโปะหน้าไข่ดาว มีถ้วยน้ำปลาพริกวางอยู่ใกล้ ๆ พร้อมทั้งขนมต้มอีกจาน “โยมมาถวายกันแต่เช้าเลยครับ” ท่านอาจารย์หัวหน้าภาควิชาบอก เมื่อดูแล้วว่าของแค่นี้ไม่อิ่มแน่ อาตมาจึงลุกไปหยิบจาน ตักเอาพวกแฮมและขนมปังมาเพิ่มอีกหน่อย...

“Coffee or tea ?” อีหนูที่น่าจะเป็นพนักงานของห้องอาหารเดินมาถาม แต่ท่าเดินของเธอดูแปลก ๆ พิกลพิการ เมื่อสังเกตดูถึงเห็นว่ากางเกงที่รัดติ้วของเธอนั้น ตรงหว่างขาห่างประมาณเกือบมือลอดได้ตรงแหน็วลงไปถึงปลายขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการออกแบบกางเกงหรือขาคุณเธอเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เกิด จึงต้องเดินขาถ่างโขยกเขยกน่าสงสารจริง ๆ “Tea, please” อาตมารีบบอกก่อนที่เธอจะยืนให้ดูนานกว่านั้น กำลังกลืนขนมปังฝืดคออยู่น้ำชาที่ขอไว้ก็มาถึง จึงขอบคุณในบริการที่ดีเลิศของเธอ แล้วรีบซดเข้าไปก่อนที่จะติดคอตาย จากนั้นกวาดทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าลงท้องไปจนเกลี้ยง แล้วขอตัวกับเพื่อน ๆ เดินไปถ่ายรูปทิวทัศน์ที่มองเห็นจากหน้าต่างกระจกรอบด้าน...

จากด้านบนของระเบียงห้องอาหาร สามารถเห็นทิวทัศน์ตึกรามบ้านช่องรอบด้าน โดยเฉพาะปราสาทสีขาวที่อยู่บนยอดเนินเขา ซึ่งตรงนี้สามารถเห็นตัวหนังสือขนาดใหญ่ที่เขียนว่า GUTSCH ตรงบริเวณกำแพงปราสาท ซึ่งถ้าออกเสียงตามสำเนียงเยอรมันน่าจะอ่านว่า “กุทส์ค” ซึ่งลิ้นคนไทยออกเสียงไม่ได้แน่ นอกจากจะเป็นต่อมทอนซิลอักเสบจนคอบวม ส่วนด้านอื่น ๆ ก็มีบ้านบางหลังที่น่าจะเก่าแก่หลายร้อยปี เพราะว่ามีหอคอยตรวจการณ์แบบโบราณอยู่ด้วย เมื่อถ่ายรูปรอบข้างแล้ว อาตมาก็หันมาถ่ายในห้องนั่งเล่นด้านข้างห้องอาหาร ซึ่งนอกจากชุดรับแขกสีม่วงแดงหลายชุดแล้ว ยังมีรูปเทวดาฝรั่งไม่มีหัว แต่ผงาดปีกเหมือนกำลังจะ “take off” อยู่กลางห้องอีกด้วย...