[เถรี]

ท่านทั้งหลายได้ยินแค่นี้ก็รู้สึกว่าปวดหัวมากพอแล้ว แต่ถ้าหากว่าทราบว่ากระผม/อาตมภาพนั้น มีตำแหน่งถึง ๓๐ กว่าตำแหน่ง ก็อาจจะเครียดถึงขนาดเส้นเลือดในสมองแตกไปเลยก็ได้..! เพียงแต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราจัดความสำคัญของงานได้ จัดลำดับความก่อนหลังเร็วช้าของงานได้ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็สามารถที่จะบริหารจัดการให้ดีได้เช่นกัน

แต่ว่าในเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ตั้งแต่ฆราวาสจนเป็นพระ สิ่งที่กระผม/อาตมภาพพบมาเหมือนกันหมดอีกอย่างหนึ่ง ก็คือบรรดาผู้บังคับบัญชา ถ้าหากว่าใช้ใครแล้วได้อย่างใจ ก็มักจะเรียกใช้แต่คนนั้น แม้แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้นในช่วง ๔ พรรษาสุดท้าย ก็คือปี ๒๕๓๒, ๒๕๓๓, ๒๕๓๔ และ ๒๕๓๕ ท่านเรียกใช้งานกระผม/อาตมภาพจนหัวทิ่มหัวตำ แทบจะกลายเป็นตัวป่วนประจำวัด เพราะว่าแต่ละงานที่ท่านสั่งให้ทำนั้น ต้องกระทบกับคนอื่นเป็นส่วนใหญ่

แต่กระผม/อาตมภาพถือว่า อันดับแรกเลยก็คือ ทำตามคำสั่งของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ อันดับที่สองก็คือ ทำให้วัดท่าซุงของเราปรากฏชื่อเสียงให้เป็นที่เคารพเลื่อมใสของบุคคลทั่วไป ดังนั้น..จึงทำงานเหล่านี้อย่างเต็มที่ ทำอย่างชนิดที่มีหลายคนมองว่า กระผม/อาตมภาพจะพลาดเมื่อไรแล้วโดนหลวงพ่อฟันหัวขาด..! แต่บังเอิญกระผม/อาตมภาพนั้นเป็นบุคคลที่ชอบงานท้าทาย ใครยกเก้าอี้ไฟฟ้ามาแล้วก็จับให้นั่งเก้าอี้ไฟฟ้านั้น กระผม/อาตมภาพก็มักจะนั่งเก้าอี้ไฟฟ้าเป็นบัลลังก์ราชาเสมอไป จึงเป็นเหตุให้คนอื่นถึงหมั่นไส้ขนาดไหนก็ทำอะไรไม่ได้..!

เพราะว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราจะทำงาน อันดับแรกเลย อย่าลืมหลักธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือจงละเว้นจากอคติทั้งปวง

ไม่ว่าจะเป็นฉันทาคติ ลำเอียงเพราะรัก คนนี้เป็นคนของเรา เราต้องปกป้องเขา แม้แต่ทำความผิด ถ้าอย่างนี้ก็ไม่ใช่แล้ว

โทสาคติ ลำเอียงเพราะโกรธ เราไม่ชอบขี้หน้าเขา จึงหาทางกลั่นแกล้งเขาในขอบเขตอำนาจของตน ถ้าอย่างนี้ก็ไม่ใช่อีกเช่นกัน

ภยาคติ ลำเอียงเพราะกลัว คนนี้เส้นใหญ่ คนนี้ลูกเจ้าพ่อ ลูกเจ้าแม่ แล้วเราก็ละเว้นให้เขาทำผิด ก็ไม่ใช่อีกเช่นกัน

โมหาคติ ลำเอียงเพราะหลง ในลักษณะที่เรียกว่าใครจะทำดีทำชั่วอย่างไร ตนเองบางทีก็ยังแยกแยะไม่ถูก ถ้าอย่างนี้ก็ไม่ใช่อีกเช่นกัน

ดังนั้น ในเรื่องของการทำงาน อันดับแรกเลย เราต้องเว้นจากอคติทั้ง ๔ อย่าให้มี อย่าให้เกิดขึ้นในใจเป็นอันขาด