[เถรี]

ฉะนั้น..ถ้าหากว่าหลายท่านคิดที่จะทำอย่างที่กระผม/อาตมภาพทำ ก็คือการที่แยกจิตแยกกายทำงานหลาย ๆ อย่างพร้อมกัน ก็ให้เข้าใจว่ามีจุดบอด ก็คือต่อไปท่านทั้งหลายภาวนาอยู่ก็จะฟุ้งซ่านได้ ส่วนวิธีแก้ก็ง่ายมาก แค่กลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออกตรงหน้าเท่านั้นเอง

ส่วนท่านที่ไม่ต้องการจะเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ เราก็มุ่งตรง ก็คือภาวนาจนกระทั่งอารมณ์ใจทรงตัว มั่นคง แล้วก็ลองตั้งเวลาดู ว่าเราจะรักษาอารมณ์ใจไว้เท่านั้นนาที เท่านี้ชั่วโมง หลังจากนั้นก็สลับอารมณ์ขึ้นลง ให้กำลังใจของเราสูงสุด ต่ำสุด หรือว่าปานกลาง หมุนเวียนกันไป เข้าสมาธิให้ได้ทุกเวลาที่เราต้องการ และออกให้ได้ทุกเวลาที่เราต้องการ

ถ้าหากว่าทำได้แค่นี้ เมื่อถึงเวลา รัก โลภ โกรธ หลง จะกินใจของเรา เราก็เข้าสมาธิเสีย พริบตาเดียวก่อนที่ รัก โลภ โกรธ หลง จะกำเริบมากจนเป็นโทษแก่เรา ทันทีที่รู้ตัว เรามุ่งเข้าไปหาสมาธิ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็ทำอะไรเราไม่ได้

เมื่อรักษาตัวด้วยสมาธิได้แล้ว ก็พยายามใช้ปัญญาในการพิจารณาให้เห็นว่า รัก โลภ โกรธ หลง นั้น จริง ๆ แล้วก็ไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเป็นปกติ ถ้าเราไปส่งส่ายวุ่นวาย ไปตามสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น เราก็เป็นทุกข์ แล้วท้ายที่สุด รัก โลภ โกรธ หลง ก็เป็นแค่สมบัติของร่างกาย