[เถรี]

แต่ว่าตัวเราเอง พอถึงเวลากิเลสบอกว่าไม่ไหวแล้ว จะตายแล้ว เราก็ไปรามือให้ทุกครั้ง เพราะว่ารู้ไม่เท่าทันกิเลส จึงทำให้กิเลสรอดไปได้ เมื่อเพาะสร้างกำลังแข็งแกร่งขึ้นมา ก็หันกลับมาทำร้ายเราอีก วันแล้ววันเล่าก็เป็นเช่นนี้ เดือนแล้วเดือนเล่าก็เป็นเช่นนี้ ปีแล้วปีเล่าก็เป็นเช่นนี้ พวกเราจึงควรที่จะรู้สึกเข็ด รู้สึกพอเสียที อย่าให้กิเลสหลอกลวงและชักจูงเราต่อไป ไม่เช่นนั้นเราก็จะตกเป็นทาสอย่างนี้ไปตลอด โดยไม่สามารถที่จะเป็นไทได้

วันนี้ก็ขอบอกกล่าวในส่วนของการประพฤติวัตรปฏิบัติธรรมว่า การปฏิบัติตามทางสายกลางจึงเป็นสิ่งที่จะประสบความสำเร็จ และทางสายกลางนั้นไม่มีมาตรฐาน ๕๐ เปอร์เซ็นต์ หนทางแห่งการรบกับกิเลสนั้น ต้องแลกด้วยชีวิต

ขอให้เข้าใจว่า ถ้าเราสามารถตัดการเวียนว่ายตายเกิดนับชาติไม่ถ้วนลงไปได้ ต่อให้เอาชีวิตของเราไปแลก ก็คุ้มแสนที่จะคุ้ม เพราะว่าไม่ต้องเกิดมาทุกข์ยากลำบากอีกนับชาติไม่ถ้วนเช่นกัน

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งเจริญพรบอกกล่าวกับญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)