มาอยู่กับหมู่กับเพื่อนนี้เป็นความจำเป็นก็อยู่เสีย เช่นอย่างมาอยู่กับพ่อแม่ครูอาจารย์มั่นในพรรษา เราต้องดูแลหมู่เพื่อน ต้องกังวลวุ่นวายนั่นนี่เป็นธรรมดา ทั้งเพื่อการอบรมศึกษาของเราเองอีก แต่ก็ทนเอา ... ครั้นพอออกจากนั้นแล้วถึงได้ดีดผึงเลย เพราะฉะนั้นท่านถึงรู้นิสัยละซิ ว่าพอรู้ว่าเราจะไป ท่านก็ถาม
‘ไปกับใคร ?’
‘ไปองค์เดียวครับกระผม’
‘เออ ท่านมหาไปองค์เดียว ใครอย่าไปยุ่งท่านนะ’ ท่านรู้ทันทีนะ ‘ให้ท่านไปองค์เดียวนะ ท่านมหา’...”
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-11-2013 เมื่อ 09:45
|