[เถรี]

กระผม/อาตมภาพขึ้นไปเห็นพระบางแล้วก็รู้สึกทึ่งมากว่า ช่างสมัยโบราณมีความสามารถเหลือเกิน สร้างพระที่ทำให้เราเห็นก็รู้สึกเคารพเลื่อมใสแล้ว เพราะว่าประกอบไปด้วยพุทธลักษณะที่งดงามมากเป็นพิเศษ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเข้มขลังถึงขนาด..!

หลังจากที่ได้กราบสวด อิติปิ โส ฯ ๓ ห้องถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศส่วนกุศลแล้ว "ท้าวนุ" ก็ได้พาพวกเราไปยังหอละครพระลักษณ์ - พระราม ซึ่งสมัยก่อนน่าจะเป็นสถานที่แสดงละครให้เจ้ามหาชีวิตทอดพระเนตร ซึ่งจะต้องเดินผ่านพระบรมราชานุสาวรีย์ของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์

พวกเราเข้าไปตรงนั้นเพื่อที่จะได้ฝากของเอาไว้ ข้าวของทุกชิ้นถูกบังคับว่าต้องฝากเอาไว้ที่ "ห้องเคื่อง" คำว่า "เคื่อง" ก็คือ "สิ่งของ" ในภาษาไทยนั่นเอง ถ้ามีโทรศัพท์ติดตัวก็ห้ามเปิด หลังจากนั้นก็ได้ถ่ายรูปหมู่ที่หน้าพระราชวัง แล้วเดินเข้าไปชมสถานที่ข้างใน

ห้องแรกก็คือห้องฟังธรรม ซึ่งเจ้ามหาชีวิตจะนิมนต์พระมหาเถระมาถวายพระธรรมเทศนาทุกวันพระ แล้วก็เข้าไปยังห้องรับแขกบ้านแขกเมือง และห้องที่ประกอบไปด้วยสิ่งของต่าง ๆ ที่บรรดามิตรประเทศได้มอบมาให้ วางจัดแสดงเป็นระยะ

แม้กระทั่งเครื่องราชกกุธภัณฑ์ ฉลองพระองค์ พระมหามงกุฎ ตลอดจนกระทั่งพระราชอาสน์ พระที่นั่งต่าง ๆ ก็มีอยู่ครบถ้วน โดยเฉพาะพระพุทธรูปงาม ๆ ที่ได้มาจากวัดวิชุนราช ซึ่งได้นำมาเอาไว้ในสถานที่นี้ เนื่องจากว่าได้จัดสร้างเป็นพิพิธภัณฑ์ไปแล้ว พวกเราใช้ระยะเวลาในการชมข้างในนานมาก เป็นชั่วโมงทีเดียว

เมื่อหลุดออกมาถึงด้านนอก "ท้าวนุ" ยังพาพวกเราเดินไปเพื่อชมบรรดาราชรถ ราชยานต่าง ๆ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นรถฟอร์ดสมัยโบราณ เช่น รถฟอร์ดคอนติเนนตัลแล้วก็รถซีตรอง เป็นต้น แต่จุดที่น่าชื่นชมที่สุดก็คือ มีการติดรูปพลขับรถพระที่นั่งพร้อมกับประวัติสั้น ๆ เอาไว้ด้วย