[หยาดฝน]

กำหนดความรู้สึกทั้งหมดแนบชิดติดกับลมหายใจ ไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ จะยาวจะสั้นแค่ไหนไม่มีปัญหา สำคัญตรงที่ลมหายใจเข้าออก จัดคำภาวนาให้ลงตัวกับลมหายใจเข้าออก โดยปล่อยให้ไหลเข้าไปกับลม ไหลออกมากับลม

ถ้าหากว่ากังวลในเรื่องของฐานกระทบ เราก็จับแค่ฐานเดียว อย่างเช่นว่า ที่ปลายจมูก หรือว่าที่สุดของลมหายใจที่ท้อง แค่นั้นก็พอแล้ว แต่ถ้าใจเราฟุ้งซ่านมาก ก็เพิ่มเป็นจมูก อก ท้อง ท้อง อก จมูก หรือถ้าหากว่าฟุ้งซ่านมากกว่านั้นอีกก็เพิ่มเป็น ๗ ฐาน

ผู้หญิงหายใจเข้า..กำหนดช่องจมูกซ้าย ผู้ชายหายใจเข้า..กำหนดช่องจมูกขวาเป็นฐานที่ ๑ กึ่งกลางระหว่างดวงตาเป็นฐานที่ ๒ กึ่งกลางศีรษะเป็นฐานที่ ๓ กึ่งกลางลำคอเป็นฐานที่ ๔ ไล่ยาวลงไปเรื่อย ๆ จนไปถึงฐานที่ ๗ ประมาณอยู่กึ่งกลางลำตัว บริเวณสะดือ ลองนึกถึงกากบาทที่ห้อยอยู่กลางสะดือของเราก็ดี ตรงจุดนั้นคือฐานสุดท้ายของลมหายใจเข้าออก