[เถรี]

มีวัด ๆ หนึ่ง อย่าให้บอกเลยครับว่าชื่ออะไร ทูลเชิญพระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ ตอนนั้นท่านยังไม่ได้เป็นกรมหมื่นสุทธนารีนาถนะครับ มาเป็นประธานกฐิน ผมได้ยินพระผู้ใหญ่รูปหนึ่งพูด ผมสะอึกเลยครับ ท่านบอกว่า "จะเชิญมาทำไมวะ ? ยุ่งฉิบหายเลย..!" ต่างกับธรรมยุตไหมครับ ?

ธรรมยุตนี่ผู้ใหญ่เชิญเอง แล้วไปเป็นประธานให้ มหานิกายของเรา แค่ท่านไปนั่งปั้นหน้านิ่ง ๆ เฉย ๆ รอเวลาเสด็จ ถึงเวลาท่านก็มาประเคนปัจจัยไทยธรรมให้ เป็นเกียรติยศแก่เราเสียอีก แต่บ่นว่ายุ่งฉิบหาย..! แล้วอย่างนี้ไม่ต้องคิดเลยนะครับว่าธรรมยุตหรือมหานิกายจะเจริญกว่ากัน

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเจอ ผมถึงได้บอกว่า เมื่อเรายืนได้แล้ว ต้องเอื้อเฟื้อแก่ผู้อื่นเขา โดยเฉพาะเอื้อเฟื้อต่อพระเณรของเราด้วยกัน ช่วยกันประคับประคองไป ไม่ใช่เวลาของการเด่นคนเดียว หล่อคนเดียวครับ โบราณเขาบอกว่า "หากสิ่งใดนั้นเหลือกำลังลาก ให้ออกปากบอกแขกช่วยแบกหาม" อะไรที่หนักเกินกำลังก็ขอคนอื่นเขาช่วยได้

พระพุทธศาสนาของเราตอนนี้หนักเกินกำลังครับ ถ้าต่างคนต่างแบก แบกไม่ไหวครับ แต่ถ้าช่วยกันแบกจะไหว คนละมุม คนละนิด คนละหน่อย แล้วเราก็จะไปได้เองครับ เพียงแต่ว่าท่านทั้งหลายต้องยอมเหนื่อย ยอมเสียสละ แต่ยอมเหนื่อยแล้วได้ฝากชื่อไว้ในพระพุทธศาสนาครับ ผมยืนยันตรงนี้เลยครับว่า ถึงคนไม่เห็น ผีก็เห็น เทวดาก็เห็น

ดังนั้น...สิ่งที่ท่านเรียนไปในวันนี้ อย่าเรียนเปล่าครับ สิ่งใดก็ตามที่ท่านคิดว่าเป็นประโยชน์ และสามารถนำไปใช้งานได้ เอาไปใช้เลยครับ แล้วถ้าหากว่าไม่เข้าใจ ไม่ชัดเจนตรงไหน สามารถสอบถามผมได้ หรือสามารถสอบถามท่านอาจารย์ พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร. ได้

ผมเองก็ว่ามาเป็นระยะเวลาประมาณ ๑ ชั่วโมง ๔๐ นาทีแล้ว ประมาณ ๒๐ นาทีสุดท้าย ท่านใดมีอะไรสงสัย หรืออยากฟังเรื่องอะไร สามารถกดไมค์ฯ ถามมาได้เลยนะครับ..เชิญครับ