[เถรี]

ตรงจุดนี้หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ถ้าท่านเข้าห้องเมื่อไร ท่านจะล็อกประตูเลย ส่วนกระผม/อาตมภาพเองเมื่อหลายปีก่อนนั้นพลาด ล็อกประตูเหมือนกัน แต่ว่าทั้งพระทั้งแม่ชี มีกุญแจกุฏิเจ้าอาวาสกันทุกคน ไม่รู้จะมีไปทำอะไร ประมาณว่าพกเอาไว้แล้วอุ่นใจ เหมือนอยู่ใกล้หลวงพ่อ ก็เลยเปิดประตูเข้าไปได้

พอเจอสภาพแบบนั้นเข้า ก็จัดแจง "ยำใหญ่" อาตมาเสียเละเป็นโจ๊ก โดยเฉพาะการเอาผ้าขนหนูทั้งผืนชุบน้ำร้อน แล้วก็ถูทั้งตัว โดยที่คิดว่า ถ้าทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นแล้วหลวงพ่อจะได้ฟื้น อาตมาถอนจิตกลับมาตอนตี ๒ แสบไปทั้งตัว ต้องบอกว่าแทบจะหนังถลอกปอกเปิกไปหมด..!

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็กลายเป็นคนผิวเสีย โดนอากาศเย็นหรือโดนเครื่องปรับอากาศนิดหน่อย ผิวจะแตกร้าวแล้วก็คัน ต้องคอยให้ญาติโยมช่วยทาครีมให้อยู่เรื่อย เพราะว่าตัวเองทาไม่ถึงข้างหลัง ต้องบอกว่าเป็นเวรเป็นกรรมของตัวเอง เพราะว่าต่อให้สั่งไว้ ถ้ากระผม/อาตมภาพเงียบไปเฉย ๆ ก็จะมีคนเข้าไปดูอยู่ดี

คราวนี้ในเรื่องของการเข้ากรรมฐาน กระผม/อาตมภาพได้กราบขอบารมีพระท่านสงเคราะห์ ด้วยการปลุกเสกวัตถุมงคลก่อน เพราะว่าถ้าลืมก็เป็นเรื่อง..! คราวนี้เนื่องจากวัตถุมงคลนั้นมีพระขุนแผนเคลือบ ที่สร้างเลียนแบบขุนแผนกรุวัดใหญ่ชัยมงคล ซึ่งพี่ณพ (พันตำรวจเอกอรรณพ กอวัฒนา) ทำมา แล้วมีตัวหนังสือระบุชัดว่าเป็นสมเด็จองค์ปฐม จึงต้องบอกว่ากลายเป็น "ไฟท์บังคับ" เพราะว่าพระพุทธเจ้าองค์อื่น ๆ ไม่มีพระองค์ใดยอมเสกพระรูปของสมเด็จองค์ปฐม กระผม/อาตมภาพก็ต้องไปกราบขอบารมีของพระองค์ท่านเอง

ถ้าหากว่าใครไม่เคยไป ไม่เคยเข้าใกล้ ก็จะไม่รู้ว่าพระองค์ท่านน่ากลัวขนาดไหน ขออภัยนะครับ...คำว่าน่ากลัวนี่ไม่ได้ใช้ผิด ลองไปถามมหาเอดู ท่านพระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม ไปเจอพระองค์ท่านเข้า นั่งสั่นแหง็ก ๆ เป็นเจ้าเข้า อาตมาต้องไปช่วยลากออกมา ไม่อย่างนั้นก็ขาดใจตายไปแล้ว..! คือบารมีของท่านที่แผ่ออกมานี่ พวกเราเหมือนกับลูกไก่อยู่ต่อหน้าพญางู แทบจะกระดิกตัวไม่ออกเลย..!