[เถรี]

เพราะฉะนั้น...ในเรื่องของการเหนื่อย ถ้าหากว่าสภาพจิตของเราไม่เข้มแข็งจริง ๆ ขอยืนยันว่าเอาไม่อยู่ เผลอแล้วก็มักจะตัดหลับไปเองเลย

ตรงจุดนี้เวรยามของเราที่เสียสละอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็ถือว่าเราได้ประกอบคุณงามความดี ในส่วนของการป้องกันรักษาของสงฆ์ ขณะเดียวกันก็ฉวยโอกาสฝึกฝนตนเองไปด้วย เหมือนที่กระผม/อาตมภาพสมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุง ตอนนั้นนอนคืนหนึ่งประมาณ ๒ ชั่วโมงเท่านั้น ๒๒ ชั่วโมงที่เหลือ ทำงานพร้อมกับภาวนา ถ้าหากว่าพ้นจากงาน คราวนี้ก็เหลือแต่ภาวนาอย่างเดียว

ถ้าท่านทั้งหลายได้ยินได้ฟังแล้วอยากจะเลียนแบบปฏิปทานี้ กระผม/อาตมภาพก็ยินดีและโมทนาด้วย แต่ขอยืนยันว่ายาก เพราะว่าถ้าสมาธิไม่ดีพอ ไม่มีทางที่เราจะใช้เวลา ๒ ชั่วโมงพักผ่อนแล้วจะอยู่ได้ทั้งวัน

จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)