[เถรี]

คราวนี้ข่าวที่ลงไปเป็นในลักษณะฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด ก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต ถ้าเรามีสติ โดยเฉพาะเมื่อสติรู้รอบเกิด จะรู้ว่าควรพูดเท่าไร แล้วจะเหมาะกับสถานการณ์ตรงนั้นพอดี ถ้ายังไม่มีตัวนี้อยู่ เรื่องเล็กจะเป็นเรื่องใหญ่ แล้วเรื่องใหญ่จะเป็นเรื่องยักษ์ จะสร้างความเสียหายให้เกิดขึ้น

เรื่องที่เกิดขึ้นจริง ๆ เป็นเรื่องดี เพราะทุกคนจะได้บทเรียนว่าอันดับแรก ตัวเองรับข่าวสารอะไรมาให้กรองเสียหลาย ๆ ครั้ง โบราณบอกไว้ว่า ถ้าเขาเล่าว่าให้เอาห้าหาร ส่วนคนรับสารคือพวกเรา ก็จะได้เอาสติตรองตามไปด้วย อย่าเพิ่งไปยินดียินร้ายหรือใส่อารมณ์ตาม เพราะเราก็ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ด้วยตนเอง โดยเฉพาะไม่รู้ว่าเขาทำเพราะอะไร

ถ้าหากว่าใจคิด ปากพูด กายกระทำ ใจคิดว่าชั่วแน่เลย ปากเราก็ใช้วิธีพูด มือก็คือพูดแทนปาก พิมพ์เข้าไป กาย วาจา ใจ ผิดครบถ้วนสามอย่าง กลายเป็นกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต โทษหนักก็เลยเกิดแก่ตัวเอง

ที่บอกว่าเป็นเรื่องดี เพราะว่าเรารู้แล้วแก้ไขทัน ต่อไปก็เอาตรงนั้นเป็นบทเรียนแล้วเราจะไม่ผิดพลาดอีก บางทีมีอะไรเกิดขึ้นในวัด พระเณรเขารายงาน แล้วเขาเห็นอาจารย์เฉย ๆ เขาก็สงสัยว่าตายด้านไปแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่ อาตมากำลังตรองดูความหนักเบา แล้วดูระยะเวลาที่สมควร

อย่างรอตอนฉันเพล พระเณรมีโอกาสอยู่กันพร้อมหน้า แล้วค่อยถล่มเสียทีเดียว ตอนช่วงเช้าพูดไม่ได้ เพราะพระเพิ่งทำกรรมฐานมาใหม่ ๆ รักษาอารมณ์กำลังจะออกบิณฑบาต ถ้าไปทำเขาพัง อานิสงส์ที่โยมควรจะได้ก็น้อยไป ถ้าไปพูดตอนทำวัตรเย็นก็ไม่ทัน เรื่องยืดเยื้อเป็นวันไปแล้ว ตามแก้ไขต่าง ๆ อาจจะช้า เราจะเห็นว่าสิ่งที่จัดการไปจะต้องดูจังหวะเวลา และความเหมาะสม

ได้แต่หวังว่าอะไร ๆ คงจะดีขึ้น


เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันศุกร์ที่ ๙ ตุลาคม ๒๕๕๒