[เถรี]

คราวนี้ราชคหเศรษฐีได้ปุ่มไม้จันทน์มา เกิดความคิดพิลึกว่า ในโลกนี้มีพระอรหันต์จริงหรือเปล่า ? ก็เลยให้นายช่างกลึงเป็นบาตร เสร็จแล้วก็เอาเชือกถัก ผูกไว้ปลายไม้ไผ่ ต่อขึ้นไป ๗ ชั่วลำไม้ไผ่ ประกาศว่า "สำนักไหนมีพระอรหันต์ ให้เหาะมาเอาบาตรนี้ ภายใน ๗ วันถ้าไม่มีใครเหาะมาเอาบาตรนี้ไปได้ ก็แสดงว่าไม่มีพระอรหันต์อยู่ในโลก"

พวกบรรดาเจ้าสำนักใหญ่ ๆ ไม่ว่าจะเป็นปูรณกัสสปะ มักขลิโคสาละ อชิตเกสกัมพล นิครนถนาฏบุตร หรือปกุธกัจจายนะ ที่ประกาศตัวว่าเป็นพระอรหันต์ ต่างคนต่างก็มาเกลี้ยกล่อมขอให้ราชคหเศรษฐีถวายบาตรแก่ตน ราชคหเศรษฐียืนยันว่า "ถ้าพระคุณเจ้าเป็นพระอรหันต์จริง ก็ให้เหาะไปเอาลงมาเอง" จนกระทั่งถึงวันที่ ๗ ชาวเมืองก็เริ่มโจษจันกันว่า "ราชคหเศรษฐีเอาบาตรไปแขวนไว้ ๗ วันแล้ว ยังไม่มีใครเอาลงมาได้ โลกนี้น่าจะไม่มีพระอรหันต์แล้ว"

พอดีพระมหาโมคคัลลานะกับพระปิณโฑลภารทวาชบิณฑบาตอยู่ด้วยกัน ท่านต้องเข้าใจนะครับว่า คนที่คบหากัน ต้องนิสัยใกล้เคียงกัน ทั้ง ๒ ท่านเป็นผู้เลิศด้วยอภิญญาทั้งคู่ ก็เลยไปไหนไปกัน พระมหาโมคคัลลานะกล่าวว่า "ดูก่อนอาวุโสภารทวาช เธอจงเหาะไปเอาบาตรมา" พูดง่าย ๆ ก็คือท่านเองดังพอแล้ว ให้รุ่นน้องดังบ้าง..!

พระปิณโฑลภารทวาชพอได้ยินก็เลยเหาะไป แต่ไม่ได้ไปเปล่า ๆ เอาแผ่นหินใหญ่ที่ตนเองยืนอยู่ติดไปด้วย วนรอบเมืองแล้วก็ไปลอยอยู่บนเรือนของราชคหเศรษฐี อีกฝ่ายหนึ่งก็ตกใจ เพราะว่ากลัวหินใหญ่จะถล่มลงมาทับ ก็บอกว่า "นิมนต์พระคุณเจ้าลงมาประดิษฐานในเรือนเถอะ เดี๋ยวโยมจะให้คนไปเอาบาตรมาถวายเอง" ท่านก็เลยสลัดแผ่นหินกลับคืนไปที่เดิม แล้วก็ลงไปในเรือน ราชคหเศรษฐีก็นำเอาบาตรลงมา ใส่ภัตตาหารจนเต็มแล้วประเคนถวาย

ชาวบ้านก็โจษจันกันใหญ่ว่า พระปิณโฑลภารทวาช สาวกของพระสมณโคดมเป็นพระอรหันต์จริง เหาะได้จริง เสียงดังอื้ออึงจนกระทั่งถึงคันธกุฎีของพระพุทธเจ้า เมื่อทราบเหตุจากพระอานนท์แล้ว พระองค์จึงได้ตรัสห้าม ก็คือห้ามพระแสดงฤทธิ์ ท่านตรัสเอาไว้ ต้องเรียกว่าเจ็บแสบมาก บอกว่า "ภิกษุแสดงฤทธิ์เพื่อลาภผล ก็เหมือนกับสตรีเปิดเผยอวัยวะเพศให้ผู้ชายเพื่อหวังเงิน ไม่ใช่กิจที่สงฆ์พึงจะกระทำ..!"