[เถรี]

แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเราจะรอดแล้ว เมืองตรงนั้นชื่อว่าเมืองซิงตัม เราผ่านตรงจุดนั้นไปด้วยความหวาดเสียวมาก โดยเฉพาะรถคันที่กระผม/อาตมภาพนั่งอยู่นั้น เจอหินถล่มลงมาต่อหน้าต่อตา..! โชเฟอร์เหยียบสุดชีวิตจนเกือบที่จะมุดไปใต้รถสิบล้อคันที่อยู่ด้านหน้า เพื่อออกให้พ้นจากรัศมีถล่มของหิน ท่านที่ดูวิดีโออยู่ ก็คงจะเห็นว่า ทำไมท้ายรถสิบล้อถึงได้ใหญ่พรวดพราดขึ้นมาอย่างกะทันหัน..!

โดนเขย่าไปจนกระทั่งถึงเวลาประมาณ ๓ ทุ่มของเมืองไทยก็มาถึงยังโรงแรมที่พัก ปรากฏว่ารถคันที่ลูกปุ๊ก (สุมาลี ตีรเลิศพานิช) นั่งมาก่อนนั้น ไม่ทราบเหมือนกันว่าวิ่งมาทางด้านไหน ถึงได้มารออยู่ก่อนแล้ว พวกเราที่เหนื่อยจนหมดสภาพ ร่างกายแทบจะหลุดเป็นชิ้น ๆ ทำการเช็คอินเข้าสู่ที่พักกัน ในลักษณะที่เหมือนอย่างกับรบแพ้มา แต่ว่าห้องหับอะไรต่าง ๆ นั้น ก็จัดเอาไว้เป็นอย่างดียิ่ง ในส่วนนี้ต้องขอบคุณบริการสุดยอดของทางด้านเอ็นซีทัวร์ ที่ติดต่อประสานงานกับทางมัคคุเทศก์ท้องถิ่นและสถานที่พักต่าง ๆ เอาไว้ล่วงหน้า

ส่วนโปรแกรมของเราต้องมีการเปลี่ยนแปลง เนื่องจากทางที่เราต้องไปยังเมืองลาชุงนั้น ถูกหินถล่มปิดเส้นทางไปแล้ว และยังแก้ไขไม่สำเร็จ ทางด้านเอ็นซีทัวร์ได้ปรึกษากับมัคคุเทศก์ท้องถิ่น แล้วก็นำเอาโปรแกรมมาพิจารณา เพิ่มเติมตรงจุดนั้นจุดนี้ เพื่อให้เวลา ๑ วันที่จะต้องไปเมืองลาชุงนั้น เปลี่ยนไปเมืองอื่นแทน

ขอเจริญพรขอบคุณทุกท่านที่เมตตา โดยเฉพาะบรรดาเจ้าที่เจ้าทางต่าง ๆ ที่ดูแลรักษาตลอดเส้นทางนี้ ซึ่งได้ช่วยให้พวกเราอยู่รอดปลอดภัยมาได้ทั้งคณะ

ถนนหนทางนั้น ไม่ขอแนะนำให้บุคคลที่ร่างกายไม่แข็งแรงเดินทางมาอย่างเด็ดขาด ยกเว้นผู้ที่ปลงอายุสังขารอย่างกระผม/อาตมภาพ ซึ่งกำหนดกำลังใจเอาไว้ว่า อยู่เพียงแค่ตอนนี้ พ้นจากตอนนี้ไป จะอยู่ได้หรือไม่ ก็ไม่คำนึงถึง

สำหรับวันนี้ ก็ขอเจริญพรบอกกล่าวพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งญาติโยมทั้งหลายที่ฟังอยู่มา ณ ที่นี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๘ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)