[เถรี]

ถ้าหากว่าทุกวันนี้เราสังเกตดูข่าวคราวที่ออกมา จะเห็นว่ามีการผลักภาระโยนความผิดให้กับประชาชนเสมอ เหมือนกับว่าการติดเชื้อที่เดือดร้อนไปทั้งประเทศ เป็นเพราะประชาชนไปแส่หาเอง ก็ต้องบอกว่า พูดไปก็ "น้ำตาจิไหล..!"

ในเมื่อพวกเราทั้งหลาย เป็นสถาบันซึ่งเป็นที่พึ่งของชาวบ้าน ก็ต้องพยายามยืนให้มั่นคงที่สุด สิ่งที่จะทำให้เรามั่นคงได้ ก็ประกอบไปด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ยิ่งกระทำได้มากเท่าไร เราก็จะเป็นหลักที่หนักแน่นมั่นคงมากขึ้นเท่านั้น จะได้ช่วยให้ประชาชนของเรามีหลักยึดที่มั่นคง มีที่พึ่งได้มากเท่านั้น

บางท่านก็ว่า "พระอาจารย์เล็กดื้อ" เชื้อไวรัสอาละวาดขนาดนี้ ยังพาพระเณรบิณฑบาตอยู่ทุกวัน แต่ท่านทั้งหลายลองนึกดูบ้างว่า ชาวบ้านซึ่งหาที่พึ่งไม่ได้ จะมองไปถึงองค์ในหลวงก็อยู่ไกล จะมองไปถึงหน่วยราชการ ส่วนใหญ่ก็ทำตัวเป็นเจ้านาย เป็นเทวดา ก็เหลือแต่พระที่พึ่งได้ แค่เดินออกไปให้เห็นหน้า ชาวบ้านก็ใจชื้นขึ้นมาแล้วว่า "เรายังไม่ถูกทอดทิ้ง" ถ้าหากว่ายิ่งได้ทำบุญด้วยแล้ว ก็ยิ่งรู้สึกว่า เออ..อย่างน้อย ๆ ตนเองก็ได้ประกอบกรรมความดีไปอีกวันหนึ่ง สร้างสมความดีเพิ่มขึ้นได้อีกหนึ่งวัน

แต่ถ้าหากว่าอยู่ ๆ แถวพระภิกษุสามเณรหายไป ชาวบ้านจะว้าเหว่แค่ไหน ? เรายังพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ถ้าความว้าเหว่มีมากขึ้น ๆ เขาก็จะหาพวก แล้วถ้าการหาพวกของเขา เป็นการชักชวนกันไปประท้วงรัฐบาล ท่านทั้งหลายจะเดือดร้อนกว่านี้..!!

สำหรับวันนี้ก็รบกวนเวลาทุกท่านมามากแล้ว ก็ขอยุติลงแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)