[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองก็ดูข่าว อย่างเช่นว่า ข่าวคราวในกลุ่มไลน์ที่พรรคพวกเพื่อนฝูงส่งมา หรือว่าผู้บังคับบัญชาส่งมา ดูข่าวจากหนังสือพิมพ์ ซึ่งลักษณะของการดูข่าวของกระผม/อาตมภาพนั้นก็คือ ดูแค่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่ไหนเท่านั้น ไม่ได้ไปใส่ใจในเรื่องของรายละเอียดต่าง ๆ ยกเว้นว่าบางเรื่องเป็นส่วนที่สังคมให้ความสนใจมาก ก็จะดูไปถึงรายละเอียดว่า ใครทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร เสร็จแล้วก็จบลงแค่นั้น ไม่ไปปรุงแต่งว่าผลที่เขาทำจะเป็นอย่างไร ไม่ไปคิดว่า คาดว่า เพราะว่ามีแต่จะทำให้กำลังใจของเรานั้น รัก โลภ โกรธ หลง ตามไปด้วย

การที่เรามีสื่อโซเชียลต่าง ๆ เข้าถึงเราได้ง่าย เราก็ยิ่งต้องระมัดระวังเป็นอย่างสูง เหตุก็เพราะว่าข่าวคราวต่าง ๆ มีมากมายมหาศาล แต่ว่าข่าวทั้งหลายเหล่านั้นเป็นเพียงด้านเดียวเท่านั้น และเป็นด้านที่บุคคลผู้นำเสนอมองเห็น

ดังนั้น...จึงควรที่จะมีกระจก ๖ ด้านอย่างที่ผู้รู้เคยกล่าวกันเอาไว้ว่า ต้องมองทั้ง ซ้าย ขวา หน้า หลัง บน ล่าง เป็นอย่างน้อย ถึงจะพอที่จะรู้ว่าความเป็นจริงเป็นอย่างไร ไม่เช่นนั้นแล้วท่านทั้งหลายก็จะโดนสงครามข่าวสารต่าง ๆ หลอกลวงให้หลงทางไปโดยใช่เหตุ ในเมื่อเราหลงทางไป รัก โลภ โกรธ หลง ก็ก่อให้เกิดโทษแก่ตน เพราะว่ากำลังใจของเราเสียเอง

ตรงจุดนี้นักปฏิบัติธรรมต้องระมัดระวังให้จงหนัก ไม่มีอะไรที่สำคัญสำหรับนักปฏิบัติธรรม ยิ่งไปกว่าการรักษากำลังใจของตนเองให้ผ่องใสอยู่ในแต่ละวัน ไม่เช่นนั้นแล้วสิ่งที่ท่านเพียรพยายามทำมาตลอดชีวิต ก็จะเท่ากับสูญเปล่าไปโดยใช่เหตุ เนื่องจากว่าท่านเป็นคนไปทำให้กำลังใจของตนเศร้าหมองมืดมัวไปเอง ด้วยการไปกอบโกยเอา รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ ที่สื่อส่งมาให้ เข้ามาอยู่ในใจของเรา

โดยเฉพาะในส่วนของพระภิกษุ สามเณร แม่ชี ตลอดจนท่านผู้ปฏิบัติธรรม เรายิ่งต้องเลี่ยงให้ห่างจาก รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ บรรดาสื่อที่เราเสพก็ควรจะเสพอย่างมีสติ แบบที่กระผม/อาตมภาพได้กล่าวไปแล้วข้างต้น ก็คือว่า "แค่รับรู้ แต่ไม่รับทราบ" การรับรู้ก็คือรู้ว่าโลกนี้เกิดอะไรขึ้น ประเทศของเราเกิดอะไรขึ้น บ้านเราเมืองเราเกิดอะไรขึ้น แต่อย่าไปปรุงแต่งตามไป เพราะมีแต่จะทำให้เกิดโทษไม่รู้จบ