มีอยู่ครั้งหนึ่ง โน่น..ที่เกริงกระเวีย สักห้าโมงเย็น เกือบหกโมงแล้ว เริ่มมืดแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินไปที่พัก เป็นกระต๊อบอยู่กลางป่า ผ่านต้นยางใหญ่ที่ขึ้นอยู่เป็นกระจุก ๓ - ๔ ต้น อยู่ ๆ ก็มีใครไม่รู้ผ้าขาวรุ่มร่าม ๆ คลุมหัว วิ่งกางแขนออกมา ตอนเย็น ๆ นะ มืด ๆ แล้วด้วย ก็เลยหันไปถามว่า "เล่นอะไรวะ ?" เขาถามกลับมาว่า "ท่านไม่กลัวหรือ ? เห็นในหนังเขาทำอย่างนี้แล้วคนกลัวกัน" หนอย..ผีทันสมัยด้วย มีดูหนัง..! ตอนนั้นหนังเรื่องดารายัณกำลังดัง
อาตมาก็ถามไปว่า "มีธุระอะไร ?" เขาบอกว่า "เห็นท่านปฏิบัติมาหลายวันแล้ว ก็เลยจะขออนุโมทนาส่วนบุญส่วนกุศลด้วย" จึงบอกไปว่า "เออ..รับ ๆ ไป ตูจะรีบไปสวดมนต์" ไม่มีอารมณ์จะคุยด้วยเพราะว่าได้เวลาสวดมนต์แล้ว กลับไปกางกลดอะไรเสร็จเรียบร้อยหมด เข้าไปกราบพระ สวดมนต์ไหว้พระ เจริญกรรมฐาน
คลายสมาธิออกมาจะนอน "อ้าว..อีห่..!" ดันมานั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ใกล้ปลายตีน "ไปไกล ๆ เลย เดี๋ยวคนเห็น กูจะซวยไปด้วย..!" เขายืนยันว่า "ท่านเห็นคนเดียว" อาตมาบอก "เห็นคนเดียวก็ไม่ได้ ออกไปห่าง ๆ หน่อย"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 17-06-2022 เมื่อ 05:17
|