[เถรี]

ถือว่าวันนี้เป็นวันปล่อยผี ผ่อนคลายให้หน่อย ปฏิบัติธรรมแล้วเครียดมาก เครียดเหลือเกิน วันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมง ปฏิบัติตั้ง ๒ ชั่วโมง..น่าตีให้ตาย..!

สมัยกระผม/อาตมาภาพปฏิบัติธรรมแบบทุ่มเทวันละ ๒๒ ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ ก็คือถ้าร่างกายไม่ไหวก็นอน ๒ ชั่วโมง ไม่เลือกเวลา ทำไปเรื่อย เดินจงกรมภาวนา นั่งภาวนา หมดสภาพหมดแรงเมื่อไร ก็หัวไถพื้นลงไปนอนเลย ไม่เลือกที่หรอก สองชั่วโมงก็ลุกขึ้นมาว่ากันต่อ

ขยันเกินจนโดนผีหลอก คือภาวนาจนหมดสภาพก็นอน พระนอนก็ว่ากันตามแบบสีหไสยาสน์ นอนตะแคงขวา เท้าซ้ายเหลื่อมเท้าขวาในลักษณะก้าวเดิน พร้อมที่จะลุก เพิ่งจะภาวนา พุท ไม่ทันจะ โธ มีเสียงเดินมา ตึกไหวทั้งหลังเลย..ยวบ..ยวบ.. อื้อหือ..ตัวอะไรใหญ่ขนาดนั้นนะ..!

อาตมาตั้งท่าแล้ว เล็งเอาไว้ยวบที่สาม มาอยู่ในรัศมีตีนกูแล้ว พลิกตัวกลับ..เตะเลย..! ใหญ่ก็ใหญ่ละวะ เดาสิว่าอะไร ? ลูกแมวตัวนิดเดียว..! ประมาณว่าคลอดใหม่ ๆ ได้สักสามวัน อาตมาหมุนตัวกลับ...เตะ ลูกแมวโดดข้าม นิ่มนวลมากเลย หันกลับมายิ้มหวานให้ แล้วเดินทะลุประตูหายไป แมวยิ้มให้ด้วย..!