[เถรี]

ถ้าหากว่าพระเณรของเราที่ศึกษาในธรรมวิภาค จะมีในส่วนของอปัณณกปฏิปทา คือ การปฏิบัติอย่างไรที่จะไม่ผิดไปจากพระธรรมวินัย ก็ประกอบไปด้วยอินทรียสังวร การสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ให้เตลิดเปิดเปิงไปกับสิ่งเร้าต่าง ๆ พูดง่าย ๆ คือป้องกันการฟุ้งซ่านทุกกรณี

ในส่วนของการสำรวมอินทรีย์แล้ว ยังมีโภชเนมัตตัญญุตา รู้จักประมาณในการบริโภค อย่างที่เราพิจารณากันอยู่ทุกวัน ก็คือต้องรู้จักฉันแต่พอยังสังขารนี้ไว้ปฏิบัติธรรมเท่านั้น ไม่มีการกินล้นกินเกินเหมือนคนทั่วไป และชาคริยานุโยค การปฏิบัติธรรมของผู้ตื่นอยู่ ก็คือรักษาสติเอาไว้อยู่เสมอ โดยเฉพาะสติที่อยู่กับลมหายใจเข้าออก คืออานาปานสติ ไม่เห็นพระพุทธเจ้าท่านจะบอกให้ไปไลฟ์สดเฟซบุ๊กเฮฮากัน..!

แต่ว่าหลายท่าน ทั้ง ๆ ที่เรียนมาสูงเสียเปล่า แต่กลับเอาตนเองเป็นสำคัญ ไม่เอาพระธรรมวินัยเป็นสำคัญ จึงมีการกระทำที่อยู่ในลักษณะของการปรามาสพระรัตนตรัย โดยเฉพาะการที่บอกว่าแสดงธรรม แต่ไม่เห็นว่าเนื้อหาธรรมะที่ชัดเจนอยู่ตรงไหน มีแต่เฮฮากัน จนกระทั่งญาติโยมก็อาจจะลืมไปแล้วว่าข้อธรรมะนั้นอยู่ตรงไหน

นี่คือสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันว่า มีผู้ที่พยายามจะทำสิ่งผิดให้เป็นถูก แล้วถ้านาน ๆ ไป ผิดจะกลายเป็นถูกมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วพุทธศาสนานี้จะตั้งอยู่ไม่ได้ จึงเป็นเรื่องที่พระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งอุบาสก อุบาสิกา คือญาติโยมทั้งหลายต้องทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่า สิ่งใดที่สมควร สิ่งใดไม่สมควร