[เถรี]

อีกข้อหนึ่งที่ท่านถามก็คือว่า "ในการฝึกมโนมยิทธินั้น เมื่อสามารถฝึกแบบครึ่งกำลังได้แล้ว ทำอย่างไรที่จะพัฒนาเป็นมโนมยิทธิเต็มกำลังได้ครับ ?" จึงได้ตอบไปว่า "ท่านรู้จักมโนมยิทธิดีแค่ไหน ?"

การฝึกมโนมยิทธินั้น ความจริงแล้วไม่มีครึ่งกำลัง ไม่มีเต็มกำลัง แต่ว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้น ท่านแบ่งออกเป็นครึ่งกำลังกับเต็มกำลัง เพื่อที่จะได้เข้าใจกันง่าย ๆ ว่า มโนมยิทธิครึ่งกำลัง ก็คือการที่ท่านทั้งหลายสามารถรู้เห็นได้ด้วยอุปจารสมาธิ มโนมยิทธิเต็มกำลังนั้น คือท่านที่ออกไปด้วยกำลังของฌาน ๔

แต่ความจริงแล้วมโนมยิทธิที่แท้จริงไม่มีการแบ่งอย่างนี้ แต่เป็นการแบ่งตามความชัดเจนของสิ่งที่ท่านรู้เห็น ซึ่งขึ้นอยู่กับวาสนาบารมีเดิมของท่านว่าได้รับการฝึกฝนอบรม สั่งสมเป็นปุพเพกตปุญญตามามากน้อยเท่าไร ก็จะรู้เห็นได้ชัดเจนมาก ชัดเจนน้อย ต่างกันไปตามวาสนาบารมีที่ตนเองได้สั่งสมมา

แต่เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านนำมาแบ่งแล้ว ขอให้เข้าใจว่า ถ้าท่านเห็นได้เท่านั้นจึงจะเรียกว่ามโนมยิทธิครึ่งกำลัง แต่ถ้าท่านสามารถไปถึงสถานที่ต่าง ๆ นั้นได้ ถือว่าเป็นมโนมยิทธิเต็มกำลังแล้ว แบ่งออกแค่ "เห็น" กับ "ไปได้" ถ้ามีการซักซ้อมให้คล่องตัวขึ้น การไปของท่านก็จะมีความรวดเร็วขึ้น ชัดเจนขึ้น มากขึ้น ไปตามสิ่งที่ท่านได้ซักซ้อมและกระทำมา

แต่ก็ยังต้องเป็นคนช่างสังเกตและระมัดระวังด้วยว่า เรื่องทั้งหลายที่ท่านไปรู้เห็นนั้น ท่านสามารถที่จะรู้เห็นจริง ๆ แต่สิ่งที่ท่านรู้เห็นนั้นอาจจะไม่จริง อาจจะเป็นเรื่องที่หลอกลวงกัน เพราะว่ามีการทดสอบกำลังใจอยู่เสมอ ท่านใดที่รู้เห็นชัดเจนมากเท่าไร ก็อาจจะโดนหลอกลวงได้ง่ายเท่านั้น เพราะว่าเราจะมีทิฐิ คือความเห็นเฉพาะตัวอยู่อย่างหนึ่ง ที่บางทีตนเองก็ไม่รู้ตัว นั่นก็คือว่า "กูเห็น..กูจึงเชื่อ"

ในเมื่อท่านเห็นแล้วปักใจเชื่อในสิ่งที่ตนเองเห็น จึงอาจจะโดนชักจูง หลอกลวง ให้รู้เห็นผิดพลาดไปเรื่อย แล้วท้ายที่สุดก็จะเตลิดเปิดเปิง เป็นสิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านใช้คำว่า "เฝือ" ก็คือรู้เห็นแล้วผิดพลาด