[เถรี]

ในสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงยังมีชีวิตอยู่ ได้มีสมณะจากสำนักสันติอโศก ๓ รูปเดินทางไปเพื่อศึกษาและปฏิบัติธรรมตามแนวทางของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง

บรรดาพระภิกษุวัดท่าซุงก็แสดงอาการอีหลักอีเหลื่อ ทำอะไรไม่ถูก ถึงขนาดต้องกราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า จะปฏิบัติตนต่ออาคันตุกะชุดนี้อย่างไร ? พระเดชพระคุณหลวงพ่อพูดง่าย ๆ ว่า "แกเห็นเขาเป็นพระเหมือนกันก็หมดเรื่อง..!"

กระผม/อาตมภาพเมื่อสอบถามดูแล้ว บางท่านมีพรรษามากกว่าสูงกว่า ก็ไหว้ก็กราบตามปกติ แต่ว่ารุ่นพี่หลายท่านนั้นบอกว่า "กราบไปทำไม ? ท่านไม่ใช่พระ" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่คิดว่า ความเป็นพระไม่ได้อยู่ที่นิกาย ไม่ได้อยู่ที่เครื่องแต่งกาย หากแต่อยู่ที่กำลังใจของตนว่าเข้าถึงธรรมได้เท่าไร นี่เป็นเรื่องที่หนึ่ง

เรื่องต่อไปก็คือพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ได้แนะนำครูบาอาจารย์ให้หลายต่อหลายองค์ว่าเป็นพระสุปฏิปันโน มีดวงจิตผ่องใสอย่างนั้น มีแนวปฏิบัติเพื่อส่วนรวมอย่างนี้ กระผม/อาตมภาพเองตอนนั้นก็แบกกิเลสไว้ท่วมหัว ก็คือว่าถ้าเรียกว่าหลวงปู่ "หลวงปู่ของกูต้องเป็นหลวงปู่ปาน วัดบางนมโคเท่านั้น" ถ้าเรียกว่าหลวงพ่อ "หลวงพ่อของกูต้องเป็นหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงเท่านั้น" องค์อื่นไม่ใช่ แล้วถ้าหากว่าเป็นอย่างนี้ เราจะขอเรียนกรรมฐาน ขอศึกษาความรู้จากท่านอื่นได้อย่างไร ?

ตอนนั้นพระเดชพระคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน อาภรโณ บุญ-หลง, ป.ธ. ๖) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส หรือที่ลูกศิษย์สายวัดท่าซุงเรียกง่าย ๆ ว่าหลวงปู่มหาอำพัน ท่านเหมือนอย่างกับมองทะลุเข้าไปถึงจิตถึงใจของกระผม/อาตมภาพ ท่านถึงได้กล่าวตักเตือนขึ้นมาว่า "ใครวางก่อนก็สบายก่อน" พอได้ยินตรงจุดนี้ กระผม/อาตมภาพก็ "ฟ้าแจ้งจางปาง" เลย..!

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าหลวงปู่ท่านเป็นเจ้าคุณ ท่านมีอายุกาลพรรษามากกว่า ทั้งอายุทางโลกและอายุในการบวช แต่ว่าท่านสามารถกราบเท้า ล้างเท้าให้กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ในลักษณะเคารพสุดจิตสุดใจ ท่านบอกว่ามีบรรดาพระธรรมยุตตำหนิท่านเป็นจำนวนมาก ว่าไปกราบไหว้ทำไมกับพระมหานิกาย?