"ตำรายาโบราณเขาบอกว่า น้ำตาลิง น้ำพิงกะได กินกะได ทากะได ตำรายาโบราณเขาเขียนจนเราประสาทจะกิน คือของโบราณเวลาเขาเขียนตัวหนังสือนี่แยกพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ ชัดเจนมาก สระอิลอยอยู่ เสร็จแล้วตัวอังอยู่ข้างบนเกือบติดอีกบรรทัดหนึ่ง เพราะฉะนั้นเขียนน้ำตำลึง คนดูไม่ทันก็กลายเป็นน้ำตาลิง ถึงได้มีน้ำตาลิง น้ำพิงกะได กินกะได ทากะได
คำว่า 'ก็' ไม้ไต่คู้อยู่ติดแถวบนโน่น 'ก็ได้' ไม้โทอยู่ติดแถวบนโน่น คนรุ่นใหม่ดูดูแต่แถวล่าง กลายเป็น กินกได ทากได"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-06-2019 เมื่อ 16:58
|