[เถรี]

อีกพวกหนึ่งหนักกว่านั้น เห็นพระเป็นเพื่อน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนฝูงกันในสมัยที่บวชอยู่ แล้วตนเองสึกหาลาเพศไปแล้วก็ดี หรือว่าเป็นลูกศิษย์ลูกหาที่รับใช้ใกล้ชิดพระ จนกระทั่งคุ้นเคยกันก็ดี ถึงเวลาก็มีการพูด การแซวกันเล่น โดยที่ลืมไปว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นพระ เขาเรียกว่า หานรกใส่ตัวด้วยความเต็มอกเต็มใจ..!

ถ้าท่านศึกษาในเปตวัตถุหรือวิมานวัตถุก็จะเห็นว่า มีพระที่ต้องอาบัติปาราชิก ก็คือขาดความเป็นพระไปแล้ว แต่ท่านเองจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม แต่ยังห่มผ้าเหลืองอยู่ แล้วมีคนไปด่าว่าติเตียนท่าน พูดง่าย ๆ ก็คือ "กูเป็นคนดี กูต้องด่ามึง" แล้วคนที่ด่าลงนรก..! เพราะว่าอย่างน้อย ๆ ท่านก็ยังห่มผ้าเหลืองที่เป็นธงชัยของพระอรหันต์อยู่ การที่พวกเราคุ้นเคยกับพระ แล้วก็ใช้ความคุ้นเคยทำในสิ่งที่เป็นโทษแก่ตนเอง โดยที่ลืมคิดไปว่าเป็นการปรามาสพระรัตนตรัย ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะว่าไม่มีใครทำ ท่านทำตัวของท่านเอง..!

แล้วที่หนักไปกว่านั้นก็คือ ในเรื่องของการสร้างพระ ผมเคยย้ำนักย้ำหนาว่า พระพุทธเจ้าไม่ใช่เพื่อนคุณ นึกอยากจะทำก็ทำ นึกอยากจะสร้างก็สร้าง ผมเองถือหลักว่า ถ้าท่านไม่สั่ง ผมไม่สร้าง..!

ดังนั้น..หลายแห่งก็จะสงสัย อย่างเช่นว่าการหล่อพระของวัดท่าขนุน ใช้ฤกษ์เดียวกัน ช่างปั้นแบบคนเดียวกัน ช่างหล่อคณะเดียวกัน ของวัดท่าขนุนหล่อเสร็จโดยแทบไม่ต้องตกแต่งอะไรเลย อย่างหลวงพ่อทองคำ ใช้เวลาแค่ ๙ วัน แต่วัดอื่นพังแล้วพังอีก ๔ รอบ ๕ รอบ หล่อไม่สำเร็จ..! ก็เพราะว่าไม่รู้จักพระท่านยังไม่พอ ไม่มีการขออนุญาตอีกด้วย คิดอยากจะทำก็ทำ คิดอยากจะสร้างก็สร้าง และโดยเฉพาะที่อยากจะสร้าง เพราะเห็นว่าสมเด็จองค์ปฐมขายได้..! ผมถึงได้บอกว่า "ให้ใช้หัวแม่เท้าตรองดูก็รู้ว่าไม่สมควร ไม่ต้องใช้สมองคิด..!"