[เถรี]

เรื่องของไสยศาสตร์กับพุทธศาสตร์นั้น เหมือนอย่างกับเหรียญเดียวที่เป็นสองหน้า หลวงพ่อวัดท่าซุงเปรียบว่าเหมือนน้ำกับปลา น้ำไปถึงไหนปลาก็ไปถึงนั่น เพราะว่าพุทธะ แปลว่าตื่น ไสยะ แปลว่าหลับ เป็นคู่ปรับกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์

ถ้าหากเรามีสติ อาราธนาวัตถุมงคลหรือกำหนดภาพพระครอบตัวเราไว้ ภาวนาอย่าให้สติขาดลง ก็จะเป็นอันตรายได้น้อยมาก เพราะว่าไสยศาสตร์เหมือนกับไฟกองใหญ่ เราป้องกันแค่เปลวไฟไม่ให้เผาไหม้ทำอันตรายเราได้ แต่ความร้อนก็มีมาถึงเหมือนกัน

แล้วบางท่านที่เก่งมาก ๆ อย่างที่อาตมภาพไปโดนที่วัดหนองบัว ประเทศพม่า รู้สึกเหมือนกับฟ้าผ่าใส่หัวเลย..! ทำให้ขาดสติไปประมาณ ๒ วินาที เมื่อตั้งสติจับภาพพระได้ใหม่ ก็กระซิบบอกกับพระครูน้อย (พระครูสังฆรักษ์วิฑูรย์ จนฺทวํโส) ว่า "ให้สังเกตดูว่ามีใครอยู่ ๆ ก็ "เดี้ยง" ไปหรือเปล่า ? ถ้ามีก็ใช่เลย ไอ้คนนั้นแหละทำ" ปรากฏว่าพระครูน้อยหายไปไม่กี่นาที ก็วิ่งเลิ่กลั่กมา "หลวงพ่อครับ..ได้ตัวแล้ว พวกเรากันเองครับ..เล่นกันเอง" ก็ต้องบอกว่าขนาดเล่นทีเผลอ ยังทำอะไรไม่สำเร็จ..!

แต่ตรงจุดนั้นที่อาตมภาพรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย ก็คือสติขาดไปประมาณ ๒ วินาที เนื่องจากว่าอยู่ ๆ เหมือนโดนฟ้าผ่าใส่หัว ตั้งหลักไม่ทันว่าคืออะไร ก็ถ้าขนาดอาตมภาพยังสติขาดไป ๒ วินาที อย่างพวกเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องคูณไปกี่เท่า ในช่วงนั้นอาจจะเป็นโอกาสที่เปิดให้เขาทำอันตรายแก่เราก็ได้

ดังนั้น...ท่านทั้งหลายที่พกวัตถุมงคลอยู่ ก็ให้อาราธนาไว้ทุกวัน ตัวเราเผลอขาดสติได้ แต่ว่าพรหมหรือเทวดาที่ท่านรักษาวัตถุมงคลอยู่ท่านไม่เผลอ ท่านสามารถที่จะระมัดระวังป้องกันแทนเราได้ แต่ถ้าหากว่าไม่อาราธนา ก็อาจจะเจอสภาพเดียวกับอาตมภาพเอง ก็คือโดนผีนั่งทับหน้าอกแล้วบีบคอ ทั้งที่วัตถุมงคลก็ใส่ไว้ในกระเป๋าอังสะที่หน้าอก เมื่อดิ้นหลุดออกมาได้ มีโอกาสเรียนถามหลวงพ่อฤๅษีฯ ว่า "ผมพกวัตถุมงคลอยู่ในกระเป๋าอังสะ ทำไมผีถึงนั่งทับได้ครับ ?" หลวงพ่อท่านถามว่า "แกได้อาราธนาหรือเปล่า ?" กราบเรียนท่านว่า "เปล่าครับ" ท่านบอกว่า "สมน้ำหน้ามึง...!" เพราะฉะนั้น..อย่าให้เจอลักษณะแบบนี้ก็แล้วกัน

วันนี้เมื่อมีเรื่องแปลก ๆ เข้ามา ก็เลยนำมาเล่าคลายเครียดให้กับพวกเรา บางทีอาจจะฟังแต่เรื่องของธรรมะติด ๆ กันมาหลายวัน ยังย่อยไม่หมด วันนี้เอาแค่เรื่องเบา ๆ ไปก่อน ก็ขอยุติลงแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๙ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)