[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองเปิดกระทู้มา สิ่งแรกที่กวาดตาดูก็คือระดับไหน ชั้นไหน บางทีเขาขีดเลือกแต่ระดับประถมศึกษา ชั้นโทก็ไม่ขีด บางทีก็ขีดเลือกธรรมศึกษาโท แต่ว่าระดับประถมศึกษาไม่ได้ขีด จึงต้องขีดให้เขาก่อน แล้วหลังจากนั้นก็เซ็นชื่อรับรองการตรวจ แล้วก็ค่อย ๆ อ่านไล่ไป โดยเฉพาะถ้าใครเขียนผิดนี่กระผม/อาตมภาพวงให้หมดทุกคำเลย ตั้งแต่สมัยที่ตรวจวิทยานิพนธ์นิสิตบัณฑิตศึกษา บอกนิสิตว่า "อาจารย์อ่านทุกคำ" แต่นิสิตไม่ค่อยจะเชื่อ พอโดนแก้แดงเถือกไปทั้งเล่มถึงยอมเชื่อว่าอาจารย์อ่านทุกคำจริง ๆ..!

โดยเฉพาะเอกสารอ้างอิง เพราะว่าส่วนใหญ่ Footnote นั้นตัวเล็ก คนไม่ค่อยจะอ่านกัน แต่กระผม/อาตมภาพอ่านทั้งหมด เพราะว่าเขามีกฎเกณฑ์กติกา ซึ่งปัจจุบันนี้เปลี่ยนหรือยังก็ไม่รู้ว่า ถ้าอ้างงานวิจัยต้องไม่เกิน ๕ ปี ถ้าอ้างหนังสือต้องไม่เกิน ๑๐ ปี เพราะฉะนั้น..ถ้านับถึง พ.ศ. ปัจจุบันที่กระผม/อาตมภาพนั่งตรวจอยู่ เกินเมื่อไรก็วงแดงเลย ให้ไปแก้มาใหม่

เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่าเราต้องใช้ความอดทนอดกลั้นเป็นอย่างสูง และต้องเข้าใจด้วยว่าเด็กไม่ใช่พระเณร ความเข้าใจในหลักธรรมของเขาจะน้อยกว่า การอธิบายขยายความในลักษณะของการเทศน์ จึงอาจจะเป็นสำนวนธรรมชาติของเด็กบ้าง ถ้าเขาอธิบายความให้เข้าใจได้ก็พอแล้ว

โดยเฉพาะการเขียนผิด เด็กรุ่นนี้เขียนหนังสือผิดเยอะมาก คำว่า "ถ้า" นี่ ท.ทหาร สระอา ไม้เอกตลอดเลย "ท่า" บัดนี้จักบรรยายขยายความตามพุทธภาษิต จักของเขาคือ "จักร" เป็นอะไรที่ต้องบอกว่า วิชาคัดไทยเขียนไทยของเด็กสมัยนี้น่าจะไม่มี ทำให้เขียนผิดกันตลอด

ถ้าหากว่าโดนบังคับให้ท่องอย่างรุ่นของกระผม/อาตมภาพนี่ ท่องได้อย่างไรก็เขียนไม่ผิด เพราะว่าไม่จะเป็นคำยากก็ดี อะไรก็ตาม คำซ้ำ คำซ้อนเขาจะมีให้ท่องทั้งนั้น

ฉะนั้นฉะนี้หนา ก่อนจะล้าสะบักสะบอม
ชะง่อนชะโงกจอม ละอองน้ำสะอาดแฝง
มีสะพานผ่านสะดวก สะพายพวกอาหารพะแนง
อย่าทะยานทะมัดทะแมง ทะนุไว้ละม้ายละคร
ทำสะดุ้งเดินสะดิ้ง สะบัดสะบิ้งตะลุมบอน
จะสะอึกสะอื้นอ้อน เพราะข้าวของพะรุงพะรัง

พวกนี้ต้องใช้สระอะ คือประวิสรรชนีย์ทั้งหมด แต่ถ้าเป็น...

ขโมยร้องชโย หยิ่งยโสเหมือนทโมน
เร็วรีบสกัดโยน สบงปิดสไบหมาย
หน้ามอมสบู่ถู จะได้รู้สึกสบาย
สนับสนุนให้ขยาย สยดสยองขโมยทราม

พวกนี้ไม่ต้องประวิสรรชนีย์ คือไม่ใช้สระอะ แล้วยังมีอีกมากมายมหาศาล เสียดายที่กระผม/อาตมภาพจำไว้เต็มหัวแต่ว่าเด็กรุ่นหลังไม่ได้เรียนกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกเล่าแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๐ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)