[เถรี]

นายแพทย์รังสีวิทยาท่านทำการเอ็กซเรย์หลายรูปแบบ ไม่ว่าจะให้ก้ม ให้เงย ให้อ้าปาก ให้หุบปาก ท้ายที่สุดก็จับห่อเป็นข้าวต้มมัดยัดเข้าเครื่องไป ซึ่งเสียงเครื่องทำให้กระผม/อาตมภาพไปนึกถึงตอนที่เครื่องบินกำลังเร่งเครื่องจะเทคออฟ แต่ว่าเป็นเสียงที่ฟังแล้วนุ่มนวลกว่ามาก สักครู่หนึ่งคุณหมอก็เอาออกมาจากอุโมงค์ บอกว่าให้นั่งรอผล กระผม/อาตมภาพจึงไปนั่งรอผลการวินิจฉัยจากคุณหมอพชร ลี้มิ่งสวัสดิ์ตามเดิม

ครู่ต่อมาคุณหมอที่ตรวจสอบฟิล์มเอ็กซเรย์แล้วก็แจ้งให้ทราบว่า ไม่มีอะไรชำรุดสึกหรอเลยแม้แต่นิดเดียว คางก็ไม่มีแตกไม่มีร้าว เลือดออกในสมองก็ไม่มี รอยร้าวที่ฐานกะโหลกอย่างที่วิตกไว้ก็ไม่มี น่าจะเกิดจากการที่กระผม/อาตมภาพเอาคางไปกระแทกกับบันไดคอนกรีต แล้วทำให้ปลายประสาทช้ำ จึงไม่สามารถที่จะบังคับริมฝีปากตนเองได้อย่างใจ ให้พยายามฉันยาที่หมอจัดให้ไป แล้วหลังจากนั้น อีก ๒ อาทิตย์ค่อยมาให้ตรวจใหม่

ถ้ามีการตอบสนองต่อยาดีมาก ก็มีโอกาสที่จะหายเป็นปกติภายใน ๓ เดือน แต่ถ้าหากว่า ๓ เดือนผ่านไปแล้วยังไม่เป็นปกติ ก็จะไปทำการรักษาด้วยการกระตุ้นปลายประสาทด้วยระบบไฟฟ้าต่อไป เหตุที่ไม่ให้รักษาตั้งแต่ตอนนี้ก็เพราะว่า เพิ่งจะเกิดอุบัติเหตุมาใหม่ ๆ ระบบร่างกายยังไม่เข้าที่ ถ้าไปชิงรักษาตัดหน้าเสียก่อน อาจจะมีอาการไม่พึงประสงค์แถมมา อย่างเช่นว่า ริมฝีปากอาจจะกลับคืนสู่สภาพปกติ แต่ได้ของแถมก็คือกล้ามเนื้อใบหน้าบางส่วนอาจจะกระตุกขึ้นมาแทน..!

กระผม/อาตมภาพไม่ได้มีความหนักใจอะไรอยู่แล้ว จึงเรียนคุณหมอไปว่า จะนัดให้มาเมื่อไรก็ว่ามาได้เลย ส่วนในเรื่องของการรักษานั้น แล้วแต่คุณหมอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญก็แล้วกัน หลังจากรับยาแล้วก็ลาคุณหมอออกมา ดูบิลแล้วก็ไม่ได้หนักใจอะไร อย่างเช่นว่าค่าซีทีสแกน ๖,๕๐๐ บาท

เนื่องจากว่ากระผม/อาตมภาพนั้นได้ทำประกันสุขภาพเอาไว้ มีทั้งประกันอุบัติเหตุ ประกันสุขภาพ ประกันแบบผู้ป่วยนอก ประกันแบบผู้ป่วยใน เรียกง่าย ๆ ว่าทำเอาไว้ทุกอย่าง นึกอยากจะได้เงินประกันเมื่อไร แค่ก็ไปนอนเล่น ๆ ที่ โรงพยาบาลก็ได้ แต่ว่าเนื่องจากเป็นบุคคลที่มีงานมากเป็นพิเศษ โอกาสที่จะไปนอนอู้แบบนั้นจึงไม่มี..!

แต่เมื่อเดินทางกลับถึงที่พักแล้ว ปรากฏว่ามีลูกศิษย์ส่งภาพแค็ปฯ หน้าจอมาให้ดู มีผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้าย ไปบอกบุญค่ารักษาพยาบาลให้กับพระครูวิลาศกาญจนธรรม ซึ่งเรื่องนี้ขอใช้คำพูดเดิม ๆ ที่เคยบอกอยู่เสมอว่า "อะไรที่ไม่ได้สั่งโปรดอย่าเสือก...!"