[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๖ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ หลายวันที่ผ่านมา กระผม/อาตมภาพทดสอบการบันทึกเสียงในช่วงเช้าแทน แล้วก็พบความเป็นจริงอย่างหนึ่งว่า พระเณรของเราไม่ได้ใส่ใจที่จะไปฟังเลย รออยู่อย่างเดียวว่าจะฟังตอนก่อนทำวัตรค่ำรอบที่สอง ต้องถือว่าขาดการขวนขวายอย่างแรง ทำให้หลายเรื่องพวกเรารู้ช้ากว่าญาติโยมที่อยู่ต่างประเทศเสียอีก..!

เรื่องนี้ทำให้นึกถึงสมัยที่ยังอยู่กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง สมัยนั้นยังมีพระพี่พระน้องอยู่กับหลวงพ่อด้วยกันกัน ๔๐ กว่ารูป จำนวนใกล้เคียงกับวัดของเราสมัยนี้ แล้วท่านทั้งหลายลองคิดดูว่า ในปัจจุบันนี้มีสักกี่รูป ที่สามารถรับภาระ สืบทอดเจตนารมณ์ และรักษาชื่อเสียงเกียรติคุณของพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเอาไว้ได้ ?

ท่านที่ออกจากวัดไปก่อนเพื่อนเลยแล้วยังปรากฏอยู่ทุกวันนี้ก็คือ ตุ๊พ่อสิงห์ วัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ ต้องบอกว่าตุ๊พ่อสิงห์ท่านบุญน้อย มีโอกาสถวายการรับใช้หลวงพ่ออยู่แค่ ๒ พรรษาเท่านั้น แต่ท่านก็ถอดแบบและนำเอาแนวทางในการปฏิบัติ ไปปฏิบัติอย่างจริงจังและแนะนำสั่งสอนพระภิกษุสามเณรตลอดจนกระทั่งญาติโยม จนกระทั่งมั่นคงในระดับหนึ่ง

รูปต่อไปก็คือท่านพระครูสาครสิทธิวิมล หรือหลวงตาชลอของพวกเรา พวกกระผม/อาตมภาพเรียก "พี่ชลอ" กันจนชิน ท่านอยู่กับหลวงพ่อ ๘ พรรษา แล้วก็ลากลับไปสร้างวัดทางบ้านเกิด ซึ่งปัจจุบันนี้ก็คือวัดศาลพันท้ายนรสิงห์ สร้างจากพื้นดินที่เป็นบ่อกุ้ง พูดง่าย ๆ ว่าไม่มีแม้แต่พื้นจะให้สร้างวัด..! จะตอกเข็ม จะตั้งเสา ก็ต้องถมที่ก่อน ท่านก็ทำวัดจนสำเร็จใหญ่โตขึ้นมาได้

ลำดับต่อไป กลายเป็นกระผม/อาตมภาพเอง ออกมาสร้างไป ๗ - ๘ วัด แล้วเจ้าคุณหลวงตาวัชรชัย วัดเขาวง (ถ้ำนารายณ์) ก็ตามมาในปีถัดไป หลังจากนั้นอีกหลายปี หลวงพี่วิรัช ที่พวกเราเรียกกันว่าหลวงพ่อวิรัชนั่นแหละ ก็ไปซื้อที่ทางบ้านเกิด สร้างวัดธรรมยานขึ้นมา จนใหญ่โตมหึมา ราคาหลายร้อยล้านในปัจจุบัน

นี่คือพี่น้องที่อยู่ด้วยกันในวัดท่าซุงสมัยนั้น ๔๐ กว่ารูป สามารถออกมาปฏิบัติตามปฏิปทา รักษาชื่อเสียงเกียรติคุณของครูบาอาจารย์ได้กี่รูป ?