[เถรี]

"บรรดาอาหมวยอาตี๋ก็เปิดกระป๋องออกซิเจนดมแข่งกัน ตายห่...เขาบอกว่าระยะทาง ๖ กิโลเมตร นี่ตูเดินมาน่าจะถึง ๓ กิโลเมตรแล้ว ทำไมภูเขายังไกลเท่าเดิมอยู่ ? ขอให้ทุกคนโปรดทราบว่า ระยะนั้นเขาวัดจากดาวเทียมโดยการขีดเส้นตรง ๆ ส่วนที่เราเดินไปนั้นขึ้นสูงลงต่ำ วนซ้ายวนขวาไปตามภูมิประเทศ โยมที่เขามีเครื่องวัดระยะทางไปด้วย เขาบอกว่าเกือบ ๑๒ กิโลเมตร..!

ทีเด็ดกว่านั้นคือ มีอาเจ๊คนหนึ่งแกเอารถเข็นใส่ลูกไปด้วย ตกลงว่าแกอยากมีลูกหรือเปล่า ? ก็คือผู้ใหญ่เวลาหายใจไม่ได้ก็ยังบอกกล่าวกันได้ แล้วเด็กเล็กขวบกว่าสองขวบจะบอกอย่างไร ? ทุกคนพอเห็นนี่ตกใจกันทั้งนั้นเลย ช่างกล้า..หรือว่าเขาอยากได้ลูกคนใหม่ ?

ส่วนอาหมวยอีกคนก็แต่งตัวไม่ได้เข้ากับกาลเทศะเลย หนาวแทบตายชัก ใส่กระโปรง ใส่ถุงน่อง อย่างกับเดินออกมาจากแคตตาล็อกแฟชั่น หนูไม่หนาวก็แล้วไป หลวงตาหนาว..หลวงตาไปก่อนละ.. กระโปรงสั้นใส่ถุงน่องไปเดินบรรยากาศอย่างนั้นจะรอดไหม ? คาดว่าเดินไปอีกสักหน่อยก็คงกลายเป็นไอศกรีมแท่งไปเอง"