[เถรี]

จริง ๆ แล้วก็น่าจะภูมิใจว่า ถ้ามารเขาเล่นเราหนักแค่ไหน ก็แปลว่าเขาตีคุณค่าเราสูงแค่นั้น แต่ถ้าเสียแล้วจะกลับคืนดียาก อย่างเรื่องของลาภ ยศ สรรเสริญ สุขที่เข้ามา ถ้าติดอยู่ตรงนั้น เราจะพลิกตัวยาก ถ้าถอยออกมา ลาภก็จะหาย ยศ สรรเสริญ สุขก็หายไปด้วย กลายเป็นทำใจไม่ได้ ลดตัวเองไม่ลง อย่างนี้นอกจากจะไม่ได้ความดีแล้ว ยังยอมจำนนความชั่วอยู่ตรงนั้น และท้ายที่สุดใครมาเตือนก็ไม่ฟัง แต่ถ้าหากว่าเรารู้ตัวเองเสมอ ใจไม่ได้ไปเกาะ ไปยึด ไปติดตรงนั้น เขาก็ทำอะไรเราไม่ได้ แล้วยังเป็นเครื่องมือในการเผยแผ่ธรรมได้ดีขึ้นด้วย มีสตางค์ก็ทำงานง่ายขึ้น มีชื่อเสียง มีคนเคารพนับถือ บอกอะไรใครเขาก็เชื่อ ชี้นกก็เป็นนก ชี้ไม้ก็เป็นไม้ แต่ว่าให้ระวังให้ดี เผลอเมื่อไรเป็นโดน..! เรื่องพวกนี้ผมขอเตือนไว้ล่วงหน้า โดนเมื่อไรแล้วจะรู้

อีกอย่างที่ผมอยากเตือนก็คือว่า ถ้าอย่างไรเสียให้ยึดหลักคำสอนของครูบาอาจารย์ไว้ แต่อย่าไปทำตามตามแบบขี้ตามช้าง พวกที่อยากดังเร็ว อยากมีคนเคารพนับถือเร็ว ๆ เจ๊งมาเยอะแล้ว เปิดตัวเร็วเท่าไรถ้าหากกำลังใจตัวเองไม่มั่นคง ขึ้น ๆ ลง ๆ โยมเขารู้ ถ้ามีความมั่นคงในอารมณ์ คนเป็นจำนวนมากเขาจะเห็นความสม่ำเสมอ แต่ถ้าไม่มีความมั่นคงในอารมณ์ หาความสม่ำเสมอไม่ได้ คนเขารู้ได้ง่าย เพราะฉะนั้น..เวลานี้เป็นเวลาที่เราสร้างตัวเอง ไม่ต้องรีบดังหรอก

ผมเองก่อนจะโผล่มายุทธจักรนี้ ตอนเป็นฆราวาส ฟาดอยู่ ๑๑ ปี บวกกับตอนเป็นพระอีก ๘ ปีรวมเป็น ๑๙ ปี ผมถึงเริ่มทำงาน ขนาดนั้นยังจะเอาไม่อยู่ แล้วของพวกเราทำมาเท่าไร ? ถ้าทำระยะใกล้เคียงกับผม คุณทำถึงขนาดผมหรือเปล่า ? เรื่องพวกนี้เราต้องสังวรระวังไว้ ถ้ายังไม่สร้างตัวเองให้มั่นคง แล้วไปให้คนอื่นเขาเกาะ ก็เหมือนกับคนว่ายน้ำไม่เป็นแต่ไปช่วยคนอื่นเขา ไปไม่รอดหรอก จมตายทั้งหมดนั่นแหละ..! ตายจากความดีเป็นเรื่องน่ากลัวมาก เพราะกว่าจะมาเกิดขึ้นเป็นคนอีกครั้ง ไม่รู้ว่านานเท่าไร เกิดมาในยุคที่ไม่มีศาสนายิ่งซวยไม่รู้จบ ผมอยากจะเตือนให้ระวัง คนที่เก่งแล้วพลาดยังมี เราไม่ได้เก่งอย่างเขา ต้องระวังยิ่งกว่าเขาหลายเท่า พวกคุณอย่าทิ้งการปฏิบัติเป็นอันขาด ทิ้งเมื่อไรเราไม่มีกำลังสู้กิเลส อยู่ไม่รอดสักราย วันนี้ขอเตือนไว้เพียงเท่านี้...



พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญโญ
เทศน์สอนพระ บนศาลาวัดท่าขนุน
ช่วงเข้าพรรษาปี ๒๕๕๒