โดยเฉพาะมีความทึ่งว่าถนนเล็ก ๆ คับแคบนั้น ยังอุตส่าห์มีทางรถไฟที่เรียกว่า Toy Train ขนาบข้างอยู่ คือเป็นรถไฟที่จะมีขนาดเล็กกว่าปกติ แต่ก็ยังใช้งานจริง วิ่งกันอยู่ทุกวัน แล้วเส้นทางที่คับแคบขนาดนั้น ทางด้านคนอินเดียโดยเฉพาะคนพื้นเมืองก็ยังสามารถที่จะใช้งานกันได้ด้วยความคล่องตัว
โดยเฉพาะเป็นถนนลาดยางตลอดสาย แม้ว่าบางช่วงจะเป็นหลุมเป็นบ่อบ้าง แต่ก็ดีที่ไม่มีฝุ่น เพราะว่าต่อให้เป็นถนนที่มีฝุ่น ก็คงจะโดนพระพิรุณชะล้างจนสะอาดเอี่ยมไปเอง อากาศก็ค่อนข้างจะหนาวเย็นขึ้นทุกที ๆ เพราะว่าเราวิ่งสูงขึ้นไปบนเขาอยู่ตลอดเวลา
จนกระทั่งมาถึงที่เมืองดาร์จีลิงก์ มีบรรยากาศที่เห็นแล้วทึ่งมาก เพราะว่าเต็มไปด้วยตึกแบบยุโรปมากมาย แต่ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าถนนหนทางที่แคบและลื่นแบบนั้น แถมยังต้องใช้เวลาในการวิ่งถึง ๓-๔ ชั่วโมง เขาใช้เวลาในการที่ขนวัสดุก่อสร้างขึ้นมานั้น เป็นระยะเวลานานเท่าไร ?
อาคารบางแห่งนั้นใหญ่โต จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพเห็นว่า กว่าที่จะค่อย ๆ ก่อสร้างให้ใหญ่โตขึ้นมาได้ขนาดนั้น ก็คงจะเหมือนกับปลวกที่ค่อย ๆ ขนดินมาทีละเม็ด แล้วสร้างจนกระทั่งกลายเป็นจอมปลวกมหึมานั่นเอง
พวกเรามาถึงที่พักคือ โรงแรมซีดาร์ อินน์ เวลาประมาณห้าโมงกว่าของอินเดีย ถ้าหากว่าเป็นเวลาของประเทศไทย ก็ราว ๆ ๑๘.๔๐ น. ซึ่งก็เกือบ ๆ จะ ๑ ทุ่มแล้ว ดังนั้น...ต่างคนจึงต่างเข้าที่พัก กระผม/อาตมภาพทำการซักแห้ง เพราะว่าประการแรกก็คืออาการเย็นมาก ไม่แน่ใจว่าถ้าโดนน้ำแล้ว อาการมาลาเรียเรื้อรังจะกำเริบหรือเปล่า ?
ประการที่สองก็คือ บรรดาเจ้าที่เจ้าทางที่มารออยู่มากมาย จึงต้องตั้งใจที่แผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลให้ เพื่อขอความสะดวกคล่องตัวในการเดินทาง
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 17-06-2022 เมื่อ 05:08
|