[หยาดฝน]

แต่ปรากฏว่าเป็นที่น่าเสียดายมาก เพราะว่าอาฬารดาบส กาลามโคตรนั้น ได้สิ้นชีวิตลงไปเมื่อ ๗ วันที่ผ่านมา ส่วนอุทกดาบส รามบุตรนั้น ยิ่งเป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง เพราะว่าเสียชีวิตลงในเช้าวันนั้นนั่นเอง เมื่อท่านอาจารย์ทั้งสองได้สิ้นชีวิตลง ก็ไปจุติในพรหมโลก ซึ่งเป็นพรหมโลกที่ไร้รูป ก็คือเป็นอรูปพรหม เนื่องจากท่านเข้าถึงอรูปฌานที่ ๓ และอรูปฌานที่ ๔

เมื่อไปเกิดเป็นพรหมที่ไร้รูป ไม่มีอายตนะ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย เหลือแต่เพียงใจอย่างเดียว ไม่สามารถที่จะสดับรับรสพุทธพจน์เทศนาได้ ก็ถือว่าเป็นการพลาดจากความดีไปอย่างน่าเสียดายที่สุด เนื่องเพราะว่าถ้ามีโอกาสได้ฟัง ก็จะสามารถบรรลุมรรคผลได้ทันที เพราะว่าอินทรีย์ คือคุณงามความดีที่สั่งสมไว้นั้น แก่กล้าเพียงพอแล้ว ประหนึ่งดอกบัวที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมา ถ้าหากว่ากระทบแสงแดดก็จะบานได้ในทันที

เมื่อเป็นเช่นนั้น องค์สมเด็จพระภควันบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงพิจารณาต่อไปว่า แล้วผู้ใดหนอที่เราจะโปรดให้เข้าถึงมรรคผล เพื่อเป็นผู้ที่ยืนยันการตรัสรู้ของเราได้ ในข่ายพระญาณก็ปรากฏปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ ขึ้นมา พระองค์ท่านจึงเสด็จไปยังสถานที่ซึ่งปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ อยู่ ก็คือป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ซึ่งห่างจากสถานที่ตรัสรู้คือพุทธคยา เป็นระยะทาง ๒๓๐ กิโลเมตรตามทางรถยนต์ในปัจจุบัน