[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ตื่นเช้าขึ้นมากระผม/อาตมภาพก็ต้องทำแผลของตนเอง เพิ่งจะรู้ว่าเลือดคน เมื่อถึงเวลาแข็งตัวแล้ว เหนียวขนาดกรรไกรตัดผ้าก๊อซไม่เข้า ต้องเอาหัวแม่เท้าแช่น้ำเกลือจนกระทั่งละลาย จึงสามารถที่จะตัดออก และทำความสะอาดบาดแผลก่อนที่จะปิดเข้าไปใหม่ได้

ในส่วนนี้เป็นเรื่องปกติของกระผม/อาตมภาพที่ค่อนข้างไม่เหมือนชาวบ้านเขา ก็คือไม่ค่อยที่จะใส่ใจกับอาการเจ็บไข้ได้ป่วยทางร่างกาย ดังนั้น...จึงได้เดินทางไปร่วมงานประชุมอบรมพระนวกะของคณะสงฆ์อำเภอด่านมะขามเตี้ยต่อเลย

เมื่อขึ้นไปบรรยายถวายความรู้แก่พระนวกะ ก็ได้ย้ำให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นได้ทราบว่า เรื่องของการบวชพระนั้น ไม่ว่าจะบวชเข้ามาด้วยวัตถุประสงค์ใดก็ตาม เมื่อบวชเข้ามาแล้ว เราต้องเล่นให้สมบทบาท หน้าที่อะไรที่เป็นของพระภิกษุ เราจำเป็นที่จะต้องทำให้ครบถ้วน โดยเฉพาะการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต เจริญพระกรรมฐาน เหล่านี้เป็นต้น ซึ่งถ้าหากว่าเป็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมคุณาภรณ์ (ไพบูลย์ กตปุญฺโญ ป.ธ.๘) อดีตเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านจะใช้คำว่า "ศึกษาเล่าเรียน พากเพียรปฏิบัติ ทำวัตรสวดมนต์ ท่องบ่นภาวนา"

ส่วนที่กระผม/อาตมภาพได้รับบาดเจ็บ แต่ว่ายังมาบรรยาย ก็เพราะว่าเป็นห่วงพระใหม่ทั้งหลาย ในส่วนที่อยากจะถ่ายทอดประสบการณ์ในการบวชให้ท่านได้ทราบ จะได้เป็นประสบการณ์เรียนลัด ที่อาจจะช่วยให้ท่านทั้งหลายอยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์ได้อย่างมีความสุขขึ้นมาบ้าง

โดยเฉพาะในเรื่องของวัตรปฏิบัติ เราจำเป็นที่จะต้องทำจนชิน เมื่อเราเคยชินแล้วก็จะไม่รู้สึกว่าหนัก อะไรที่มีความเคยชิน มีความคล่องตัว ก็จะเป็นการสั่งสมคุณงามความดีของเราให้มากขึ้นไปเรื่อย ๆ แล้วท้ายที่สุด ก็จะสร้างความเลื่อมใสศรัทธาให้เกิดแก่ญาติโยมที่พบเห็น เพียงแต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ กว่าที่จะไปถึงจุดนั้นได้ เราต้องอดทน อดกลั้น ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติให้ดี ให้ถูกต้องตามพระธรรมวินัย