[เถรี]

ดังนั้น...ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ถ้าเราไม่ได้แบกกิเลสเอาไว้มาก เราก็จะเห็นอย่างชัดเจนว่า ไม่ว่าครูบาอาจารย์ หรือผู้หนึ่งผู้ใดก็ตาม ถ้าในระยะแรกสามารถดึงคนเข้าวัดได้ ถือว่าใช้ได้ทั้งหมด ก็คือดึงคนเข้าร้านอาหารได้ ถือว่าใช้ได้ทั้งหมด เพราะว่าต้องเลี้ยงคนหิวก่อน เมื่อเขาอิ่มแล้ว ถ้ารู้สึกว่ารสชาติอาหารไม่เป็นที่ถูกใจ ตอนนั้นเขาก็จะไปหาร้านอาหารใหม่ของเขาเอง

ตอนนี้ครูบาอาจารย์แต่ละท่านมีกำลังใจเท่าไร ก็จะเห็นชัดเจนว่า มีความยินดีที่จะส่งเสริมลูกศิษย์ให้ไปศึกษาตามสำนักต่าง ๆ หรือว่าพยายามขัดขวาง ?!

ผมเองเจอวัดบางวัด รู้จักสนิทสนมกันดีด้วย ก็เลยมีญาติโยมที่เป็นชุดเดียวกัน คณะเดียวกัน ไปทำบุญกับท่านด้วย ท่านเองก็พยายามที่จะติดตามดูแลญาติโยมเป็นอย่างดี แต่พอโยมรู้สึกว่าวัดนี้ไม่ใช่ ถอนตัวออกมา ก็มีการตามไปด่า จนกระทั่งญาติโยมเป็นน้ำหูน้ำตา ไม่นึกว่าครูบาอาจารย์จะเป็นแบบนั้น ก็เลยกลายเป็นเครื่องวัดว่า ครูบาอาจารย์ท่านเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง หรือว่ามีแค่ชื่อเสียงเกียรติคุณในระดับต้นเท่านั้น

ส่วนท่านทั้งหลายเมื่อกินอาหารแล้ว อย่ากินเฉย ๆ พยายามศึกษาให้ชัดเจนว่า ข้อธรรมคำสอนเหล่านั้นต้องทำอย่างไร ต้องปฏิบัติอย่างไร ถึงจะได้ผล โดยเฉพาะให้ผลได้ง่ายที่สุด สะดวกที่สุด และพร้อมที่จะนำไปบอกต่อแก่คนอื่น หรือถ้ามีผู้มาซักถาม ต้องตอบปัญหาให้เขาชัดเจนแจ่มแจ้งได้ ไม่อย่างนั้นยังไม่ถือว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมที่ดี ยังไม่ถือว่าเป็นอุบาสก อุบาสิกา หรือว่าภิกษุ ภิกษุณีที่เป็นผู้ค้ำจุนพระพุทธศาสนา

ดังนั้น...ในสิ่งที่เราทั้งหลายได้เห็นในวันนี้ เป็นการวัดได้ชัดเจนอย่างหนึ่งในเรื่องของบารมีว่า ถ้ามีสิ่งที่ห่วงหน้าพะวงหลัง ท่านจะตัดลงได้ไหม ? อะไรสำคัญกว่า ? ในเมื่อเป็นลักษณะอย่างนั้น ท่านก็จะเริ่มใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างถูกต้องเหมาะสม ตรงจุดนี้ไม่ใช่ IQ ก็คือไม่ใช่สติปัญญาความจำ แต่เป็น SQ (Social Quotient) ก็คือการรู้จักอยู่ในสังคม ที่ภาษาวัยรุ่นสมัยนี้ใช้คำว่า "อยู่เป็น"

ก็ขอบอกกล่าวแก่พระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งญาติโยมทั้งหลายได้เป็นเครื่องวัดว่า การปฏิบัติของเราอยู่ในระดับไหน และควรจะไปต่ออย่างไร ขอยุติลงแต่เพียงเท่านี้ ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๘ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)