[เถรี]

เมื่อเริ่มพิธีการพุทธาภิเษก โดยธรรมเนียมก็จะมีพระสวดมหานาค หรือที่เรียกว่าสวดพุทธาภิเษก กระผม/อาตมภาพเมื่อเข้าสมาธิได้ ก็ไม่ได้ดูฟ้าดูดินอะไรแล้ว เพราะว่าเคยชินกับการ "ทิ้งไปเลย"

แต่ว่าครั้งนี้กลายเป็นทิ้งไม่ขาด เห็นพระวิสุทธิเทพ เครื่องทรงเป็นเพชรระยิบระยับ สว่างไสวมาก ตอนแรกก็เป็นองค์เล็ก ๆ อยู่ที่จุดศูนย์เหนือสะดือ หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ ขยายองค์ใหญ่ขึ้นมา จนกลายเป็นซ้อนทับกับร่างกายนี้ เมื่ออยู่ในลักษณะอย่างนั้นได้ระยะหนึ่ง พระองค์ท่านก็ขยายพระวรกายจนใหญ่โตครอบคลุมไปทั้งพิธี

เมื่อพระองค์ท่านบอกว่า "เต็มแล้ว" กระผม/อาตมภาพก็คลายสมาธิออกมา ทำน้ำมนต์ พรมรอบบริเวณพิธี พร้อมกับโปรยข้าวตอกดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชา หลังจากนั้นก็รอเจ้าภาพมาถวายไทยธรรม เมื่อรับแล้วก็ส่งให้กับน้องเล็ก ขออนุญาตท่านเจ้าอาวาส ก็คือ พระมหาอดิศักดิ์ อภิปญฺโญ ขอเดินทางกลับก่อน ท่านอุตส่าห์มาส่งจนถึงรถยนต์ พร้อมกับขอบคุณเป็นการใหญ่

ดูแล้วงานนี้ ถ้าไม่มีท่านเจ้าคุณสมชาย วัดปริวาสราชสงครามอยู่ กระผม/อาตมภาพคงต้องนั่งที่ประธานแน่นอน ทั้ง ๆ ที่พระเถระอื่นที่อาวุโสกว่ามีมาก โดยเฉพาะระดับหลวงปู่ อย่างหลวงพ่ออวยพร วัดดอนยาหอม (พระครูปฐมวราจารย์) ท่านก็มาร่วมงานด้วย

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าทางด้านเจ้าอาวาสจัดที่ให้กระผม/อาตมภาพนั่งอยู่ทางด้านพระหัตถ์ซ้ายของพระประธาน ท่านเจ้าคุณสมชายนั่งตรงกลาง หลวงพ่อช้าง (พระครูปลัดรณชัย) วัดจุกเฌอ จังหวัดฉะเชิงเทรา นั่งทางด้านขวามือ ก็แล้วแต่ว่าใครจะมีความเคารพพระเถระรูปไหนเป็นพิเศษ ก็มักจะยกย่องพระเถระรูปนั้น แต่บางทีก็ลืมดูในเรื่องของอาวุโสพรรษาว่า บางท่านอยู่ในระดับครูบาอาจารย์ มีชื่อเสียงโด่งดังกว่ากระผม/อาตมภาพหลายเท่า เป็นต้น

จะว่าไปแล้ว กระผม/อาตมภาพนั้น แต่แรกเริ่มไม่ได้คิดที่จะมาในทางนี้ เพราะว่าตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้นเท่านั้น แม้ว่าในระยะแรกจะเริ่มด้วยเรื่องของกสิณอภิญญาอะไรก็ตาม เมื่อได้รับคำแนะนำจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงว่า "วิชชา ๒ อภิญญา ๕ สมาบัติ ๘ ต่อให้มีความคล่องตัวแค่ไหน ก็ห่างนรกแค่ชั่วนิ้วกั้นเท่านั้น บุคคลที่จะพ้นนรกได้อย่างแน่นอน อย่างน้อยต้องเข้าถึงความเป็นพระอริยเจ้าระดับโสดาบันขึ้นไป..!"