[เถรี]

เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องของธรรมชาติ บาลีเขาบอกว่า อาหาระนิททัง ภะยะเมถุนัญจะ สามัญญะเปตัปปะสุภีนะรานัง
อาหาระ คือการกิน
นิททัง คือการนอน
ภะยะ คือความกลัวภัย
เมถุนะ คือการเสพกาม

สามัญญะเปตัปปะสุภีนะรานัง เป็นส่วนที่เหมือนกันของสัตว์และคนทั้งหลาย
ปะสุ ก็คือสัตว์
นะรานัง ก็คือคนทั้งหลาย

ธัมโมหิ เตสัง อะธิโก วิเสโส ธรรมเท่านั้นถึงทำให้คนเราแตกต่างออกไป
ธัมเมนะ วีณา ปะสุภิสสะมานา ดังนั้น..ธรรมจึงเครื่องจำแนกคนออกจากสัตว์ ก็แปลว่า ถ้าคนเราไม่มีศีลไม่มีธรรม ก็เป็นได้แค่สัตว์ชนิดหนึ่งเท่านั้นเอง..!

ฉะนั้น...ในส่วนที่เราต่างจากสัตว์ได้ เพราะเรามีศีลมีธรรม โดยเฉพาะศีล ๕ ภาษาบาลีเรียกว่า มนุสสธรรม ธรรมที่ทำให้คนเป็นมนุษย์ มนุษย์มาจาก มนะ คือใจ + อุสสะ คือสูง เป็นผู้มีใจอันสูง ก็คือมีใจที่ยึดอยู่ในศีลในธรรม ต่างจากสัตว์ทั่วไป

การที่เราละเมิดศีล ๕ ก็แปลว่าทำให้ความเป็นมนุษย์ของเราน้อยลง สมมติว่าศีล ๕ ข้อเป็นจำนวน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์
ละเมิด ๑ ข้อ ความเป็นมนุษย์หายไป ๒๐ เปอร์เซ็นต์
ละเมิด ๒ ข้อ ความเป็นมนุษย์หายไป ๔๐ เปอร์เซ็นต์
ละเมิด ๓ ข้อ ความเป็นมนุษย์หายไป ๖๐ เปอร์เซ็นต์
ละเมิด ๔ ข้อ ความเป็นมนุษย์หายไป ๘๐ เปอร์เซ็นต์
ถ้าละเมิดครบทุกข้อ ความเป็นมนุษย์ไม่เหลือเลย..!