[เถรี]

ของพวกนี้ต้องรู้จักสังเกต แล้วก็ต้องบอกว่าอาตมาก็โชคดี อย่างพี่ประสิทธิ์ก็เป็นมะเร็ง อยู่โรงพยาบาล ผอมดำดูไม่ได้ อาตมาไปเตือนให้เขานึกถึงของเก่า จำได้ไหม ? เมื่อ ๓๐ ปีก่อน พี่เคยไปปฏิบัติมาถึงตรงนี้ ๆ เขากำหนดใจตามไปพักหนึ่งก็จำได้ เออ..นั่นแหละ รักษากำลังใจตรงนั้นเอาไว้ ถ้าหากว่าปล่อยจากตรงนั้นก็ตั้งใจเลยนะว่าเราไม่เกิดแล้ว ขอไปพระนิพพานที่เดียว

ปรากฏว่าพอกำลังใจเกาะตรงจุดนั้นได้ เหมือนอย่างกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย หน้าตาดูผ่องใสมีสง่าราศีขึ้นมาทันที เพราะว่ากำลังใจเก่าฟื้นคืนมาได้ ก็กระซิบกับคนเฝ้าไข้ว่า อาการนี้โบราณเขาว่าใกล้จะตายแล้วนะ

โบราณเขาบอกว่า ถ้าเห็นหน้า..หน้านวลก็จวนตาย พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า วันที่พระองค์ท่านงามที่สุดมี ๒ วาระ คือวันตรัสรู้กับวันปรินิพพาน แล้วก็จริง ๆ สักพักเดียวก็ไป

แล้วก็มาพี่สาว พี่อรทัยนี่ไม่ต้องห่วงเลย เพราะว่าไปวัดปฏิบัติธรรมเป็นปกติ แล้วอยู่ ๆ ก็ล้มตึงไปเลย ก็คือกำลังจะเข้าปฏิบัติธรรมช่วงเช้า ลูกก็พาวิ่งไปหาหมอ แต่ไม่ทันแล้ว แล้วก็มาพี่วิเชียรคนนี้ อาตมาไปเยี่ยมเขาก่อน ถึงได้แนะนำให้เขาทำโน่นทำนี่ได้ สรุปแล้วพี่น้องอาตมา ๑๓ คน ตอนนี้เหลือแค่ ๘ คน ชิงไปกันก่อน ๕ คนแล้ว