[เถรี]

"สมัยที่อยู่กองโรงเรียน อาตมาก็ซ้อมวิ่งพร้อมกับจับลมหายใจเข้าออกไปด้วย ผลก็คือเหนื่อยช้ามาก ไม่ว่าจะ ๗ กิโลเมตร หรือว่า ๑๒ กิโลเมตร ก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร ขนาดที่เพื่อนฝูงบางคนทำท่าเหมือนปลาติดบก อ้าปากพะงาบ ๆ ทำท่าจะตายเสียให้ได้..!

การฝึกซ้อมในลักษณะนั้น ทำให้สามารถทรงสมาธิระดับสูงได้ในขณะที่วิ่ง หรือตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงเรียกว่า ทรงฌานใช้งาน เมื่อได้ซักซ้อมต่อเนื่องกันเป็นปี ๆ จึงทำให้มีความคล่องตัวมากเป็นพิเศษ และยังมีผลพลอยได้อื่น ๆ ตามมาอีกด้วย"