[เถรี]

ในอันดับแรก ท่านทั้งหลายต้องเกาะเอาไว้เช่นนี้ก่อน ถ้าหากว่ามีที่เกาะในด้านดี ก็เป็นการประกันความเสี่ยงว่า ท่านทั้งหลายจะไม่ตกลงสู่อบายภูมิ เมื่อความดีของท่านสมบูรณ์พร้อมแล้ว ท่านก็จะปล่อยเองโดยอัตโนมัติ

ท่านทั้งหลายที่กล่าวว่าไม่ยึดไม่เกาะนั้น ถ้าหากว่าท่านไม่มีอะไรยึด ไม่มีอะไรเกาะ แล้วท่านจะเอาอะไรมาปล่อย ? เหมือนกับว่าเราเดินขึ้นที่สูงหรือว่าเดินขึ้นบันได เราก็ควรที่จะเกาะราวบันไดเพื่อความปลอดภัยอย่างแท้จริง แต่เมื่อท่านถึงด้านบน เข้าไปสู่ที่พักของตนเองแล้ว บางทีตัวท่านปล่อยราวบันไดตอนไหน ท่านก็ยังไม่รู้ตัวเลย

ดังนั้น...หลายท่านที่เป็นนักปฏิบัติธรรมมาหลาย ๆ ปี แล้วบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นอนัตตา ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสุญญตา เราไม่ยึดเกาะอะไร กระผม/อาตมภาพขอบอกว่า ท่านทั้งหลายกำลังเกาะในสิ่งที่ท่านยึดมั่นอยู่ ก็คือเกาะอยู่ในความเป็นสุญญตา เกาะในความเป็นอนัตตา ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายไม่เกาะ ปล่อยวางเมื่อไร การเข้าถึงที่แท้จริงจะปรากฏขึ้น

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าบอกล่วงหน้าไปไกล ท่านที่ทำไม่ถึงก็ฟังไม่เข้าใจ หรือว่าไม่รู้เรื่อง แต่ว่าท่านที่ทำถึง พอบอกแค่นี้ก็จะเข้าใจทันที ว่าการที่เรายึดเราเกาะในความดีนั้นยังเป็นสิ่งที่จำเป็นอยู่ แต่เมื่อดีถึงที่สุดแล้ว เราก็จะปล่อยวางการยึดเกาะนั้นไปเองโดยอัตโนมัติ อยู่ในลักษณะที่ว่า ดีก็ทำ ชั่วก็ละ ไม่เกาะทั้งดีทั้งชั่ว ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านก็จะผ่ากลาง หลุดพ้นจากกองทุกข์ไปสู่พระนิพพานได้ดังที่ตั้งความปรารถนาเอาไว้

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวให้ญาติโยมทั้งหลายได้ฟังแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๘ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)