[เถรี]

วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ท่านที่ช่างสังเกต อาจจะเห็นเวลาด้านข้างว่าผิดไปจากปกติที่เคยบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน เนื่องจากว่าช่วงบ่ายอาตมภาพมีภารกิจ คงไม่สามารถที่จะกลับมาบันทึกเสียงได้ทัน จึงได้ทำล่วงหน้าเอาไว้ให้

เมื่อเช้านี้ก่อนออกบิณฑบาต ทางแม่ชีชื่นแจ้งว่ามีงูนอนขวางประตูกุฏิแม่ชีอยู่ ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ อาตมภาพจึงต้องไปจัดการจับออกมาให้ ปรากฏว่าเป็นงูเหลือม ตัวขนาดกำลังปราดเปรียวเลย เวลากลางค่ำกลางคืนงูเหลือมจะเป็นสัตว์ที่ปราดเปรียว ว่องไว และดุร้ายมาก ต่างจากกลางวันที่เราเห็นว่านอนเชื่อง ๆ

แต่คราวนี้การที่สัตว์จะทำร้ายเรา เกิดจาก ๒ สาเหตุด้วยกัน สาเหตุแรกก็คือเขากลัวเรา เขาก็จะป้องกันตัวด้วยการทำร้ายเราก่อน สาเหตุที่สองก็คือเรากลัวเขา เขาจะขับไล่เราออกไปให้พ้นเขตที่เขาหากินอยู่ เพราะว่าเราไปล่วงเขตที่เขาทำมาหากิน อาจจะเป็นอุปสรรคทำให้เขาหากินไม่ได้

ในเรื่องของสัตว์ทั้งหลายนั้น เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ ถึงขนาดภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า "คนตายเพราะสมบัติ สัตว์ตายเพราะอาหาร" หรือแม้กระทั่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตรัสว่า สัพเพ สัตตา อาหารัฏฐิติกา สัตว์ทั้งหลายตั้งอยู่ได้ด้วยอาหาร เมื่อเขาคิดจะขับไล่เราออกไปให้พ้นเขต ถ้าหากว่าเราหลบหนีไม่ทัน ก็อาจจะโดนทำร้ายถึงแก่ชีวิตได้

แต่คราวนี้ท่านทั้งหลายอาจจะสงสัยว่า อาตมภาพสามารถที่จะจับงูใหญ่ ๆ เล็ก ๆ ทั้งที่มีพิษและไม่มีพิษได้ทุกชนิด แม้กระทั่งงูจงอางที่ยกหัวขึ้นมาสูงท่วมหัว ก็สามารถที่จะจับได้ นอกจากการที่เราแผ่เมตตาเป็นปกติแล้ว ถ้าเราเข้าหาสัตว์ร้ายทุกชนิด โดยที่ไม่คิดทำร้ายเขาและไม่กลัวเขา พวกสัตว์ทั้งหลายจะทำอะไรไม่ถูกเลย

ทางวิทยาศาสตร์เขาบอกว่า ในแต่ละอารมณ์ของ รัก โลภ โกรธ หลง ร่างกายจะหลั่งสารเคมีออกมาต่าง ๆ กันไป สัตว์ที่มีประสาทสัมผัสละเอียดกว่ามนุษย์ สามารถรับสารเคมีเหล่านี้ได้ สามารถอ่านอารมณ์ของเราออกว่าคิดจะทำร้ายเขาหรือไม่ ถ้าหากว่าเราคิดจะทำร้ายเขา เขาจะต้องป้องกันตัว ถ้าเรากลัวเขา เขาก็จะขับไล่เรา แต่ถ้าเราเข้าไปโดยที่ไม่กลัวเขา และไม่คิดที่จะทำร้ายเขา สัตว์ทั้งหลายจะทำอะไรไม่ถูก เพราะว่าไม่สามารถที่จะจับอารมณ์อะไรได้