[เถรี]

ฉะนั้น..เรื่องของจิตอาสาเป็นเรื่องความเสียสละ เห็นแก่ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน อย่างวันนี้ที่ไปเยี่ยมที่วัดปรังกาสี กระผม/อาตมภาพไปตามหน้าที่ เลขาฯ บอส (พระสมุห์ณัฐพสิษฐ์ ปญฺญาคโม) เลขาฯ จุก (พระมหาอินทรปกรณ์ ฐิตสุโภ) ไปตามหน้าที่ เพียงแต่ว่ามหาไบท์ (พระมหาจักรพงษ์ ปญฺญาทีโป ป.ธ.๖) กับปลัดแป๊ะ (พระปลัดวินัย ชาคโร) ไปเพราะสำนึกว่าตนเองเป็นเจ้าอาวาส ต่อให้เขาไม่เรียกก็ควรที่จะไปช่วย ส่วนท่านอื่นอย่างท่านรัณย์ (พระรารัณย์ อํสุการี) ก็ไปช่วยเหลือเพื่อนฝูง เป็นสิ่งที่หาได้ยาก เพราะว่าเราต้องเสียสละตนเองไปปวดหัวอยู่กับสารพัดงาน ผิดพลาดเมื่อไรต้องรับไปเต็ม ๆ อีกด้วย

ดังนั้น..งานทุกอย่าง อย่าหวังว่าเราจะรับความชอบความดีเท่านั้น เพราะว่ารับผิดชอบคือผิดก็ต้องรับไว้ เอาไว้แก้ไขทีหลัง ความดีความชอบก็รับเอาไว้ เป็นกำลังใจในการทำงานต่อไป พอทำงานไปมากเข้า ประสบการณ์มีขึ้น ต่อไปงานทุกอย่างก็ไม่ใช่ของยาก เพราะยิ่งทำก็ยิ่งมีความคล่องตัว แบบเดียวกับวัดท่าขนุนของเรา เลิกงานไม่ถึง ๒๐ นาที ทุกอย่างเก็บเสร็จสรรพเรียบร้อย คนที่มาช้าคิดว่าวัดไม่มีงานเสียด้วยซ้ำไป..!

เพราะฉะนั้น..ถึงเวลาไปก็ทำหน้าที่ให้ดี เพียงแต่ว่าต้องระมัดระวังป้องกันตัวเอง ขนเอายารักษาโรคประจำตัวไปด้วย ขนเอาหน้ากากอนามัยไปด้วย พยายามเปลี่ยนบ่อย ๆ เพราะว่าในงาน ทั้งพระภิกษุสามเณร ก็ต้องบอกว่ามากันแทบทั้งจังหวัดอยู่แล้ว ไม่ต้องไปพูดถึงญาติโยมที่เป็นลูกศิษย์ หรือว่าผู้ที่ได้รับคำสั่งเจ้านายให้มาช่วยงาน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๖ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)