[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาเป็นคนที่ "ถึงตายก็ขอปฏิบัติวัตรให้ครบถ้วน" ตั้งใจว่าถ้าจะตาย ขอทำวัตรค่ำให้เสร็จก่อน แต่คราวนี้เขาบอกว่า ถ้าตายตอนค่ำจะไม่เหลืออะไรให้ลูกหลาน คนจีนเขาถือว่ากินเช้า กินกลางวัน กินเย็นใช่ไหม ? เดี๋ยวก็ทำวัตรเช้าเสร็จ...(หัวเราะ)... ก็เลยอยู่ไปเรื่อย ๆ

เรื่องนี้ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ คุณตาของอาตมาตายตอน ๕ โมงเย็น ซึ่งปกติก็คือใกล้เวลากินข้าว ปรากฏว่าเพื่อนบ้านมาเยี่ยม ท่านบอกว่า "เฮ้ย..มึงหาข้าวให้กูกินชามหนึ่ง" เพื่อนก็วิ่งกลับบ้านไปตักข้าวมาให้ ตากินข้าวเสร็จ นอนตายคาเก้าอี้โยก ตายแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หมดลมไปดื้อ ๆ ซึ่งลักษณะการตายแบบนี้ เขาบอกว่าไม่เหลืออะไรไว้ให้ลูกหลาน เพราะว่ากินหมดทั้ง ๓ มื้อแล้ว

แต่ปรากฏว่าลูกหลานกลับเจริญรุ่งเรือง ส่วนข้างบ้านนั้นเป็นโรงตีเหล็กใหญ่ ๆ โต ๆ เจ๊งไปเลย ทุกคนเขาบอกว่า ก็เพราะไปให้เขากินแทน อาตมาก็ไม่รู้ว่าเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ต้องบอกว่าเป็นเวรเป็นกรรมก็ใช่ แต่ก็ดันไปตรงกับความเชื่อของทางจีนเขา ฉะนั้น...ใครจะตายตอนเย็นก็พยายามหายใจไว้ไปตายตอนเช้า อย่างน้อย ๆ จะได้เหลือให้ลูกให้หลานบ้าง"