[เถรี]

"ช่วงที่น้ำมันแพง รถกี่คันอาตมาโละหมด..เลิกใช้ ใครจะนิมนต์ให้เอารถมารับด้วย ไม่เอารถมารับก็ไม่ไป จนโยมทนไม่ไหว ซื้อรถให้ยืมใช้ ที่ใช้คำว่ายืมเพราะอาตมาไม่ยอมรับ ในเมื่อให้ยืมใช้ โยมก็ต้องจัดการกับรถทุกอย่าง ไม่ว่าจะซ่อมแซมรถ ต่อทะเบียนรถ ถ้าไม่ทำอาตมาก็ทิ้ง..เลิกใช้..!

หลายต่อหลายคนอยากมีรถ ไม่รู้หรอกว่า "รถ" กับ "ลด" นั้นใกล้เคียงกัน เงินในกระเป๋าของเราลดลงไปเรื่อย ๆ มีแต่จ่ายกับจ่าย แต่ก็เห็นว่าอยากได้รถกันมาก เป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าบ้านเราเป็นประเทศเล็ก ๆ แต่มีอัตราการใช้รถเกือบจะอยู่อันดับ ๑ ของโลก จนต่างประเทศต้องมาศึกษาระบบเงินผ่อนในประเทศไทย

โยมไปเอารถที่ศูนย์ของต่างจังหวัด เขาให้จ่ายดาวน์งวดแรกเมื่อพืชผลทางการเกษตรออก อย่างเช่น ปลูกข้าวโพด ปลูกมันสำปะหลัง ปลูกปาล์มน้ำมัน ถ้าจำหน่ายพืชผลทางการเกษตรเมื่อไร ค่อยมาจ่ายดาวน์งวดแรก แปลว่าเอารถไปใช้ฟรี ๆ ก่อน เขาใจถึงขนาดนั้น รับรองว่าชาวบ้านต้องไปวางดาวน์แน่นอน เพราะคนบ้านเราหน้าใหญ่ใจโต เวลาออกรถไป เพื่อนเห็น "เฮ้ย..มีรถนี่หว่า" "เฮ้ย..รถสวยดี ราคาเท่าไร ?" ยืดด้วยความภูมิใจ ต่อให้ไม่มีเงินก็ต้องไปกู้มาวางดาวน์ คราวนี้ยุบไม่ลงแล้ว..จมไม่เป็น

นึกถึงนายดาบตำรวจตระกูล ดาบตระกูลกู้เงินสวัสดิการตำรวจมาซื้อที่สร้างบ้าน อาตมาถามว่า "ดาบมีสิทธิ์อยู่บ้านหลวงฟรี ไปซื้อที่สร้างบ้านให้เปลืองเงินทำไม ?" ท่านบอกว่า "ตอนนี้ผมยังมีแรงอยู่ ยังมีเงินเดือนให้เขาหักได้อยู่ พอเวลาผมเกษียณแล้ว ที่ดินและบ้านก็เป็นของผม แต่ถ้าผมอยู่บ้านหลวง เวลาเกษียณแล้วผมออกจากบ้านหลวงมา ผมก็เคว้ง..หาที่อยู่ไม่ได้ โดยเฉพาะตอนที่อยู่บ้านหลวง ส่วนใหญ่แม่บ้านตำรวจพอว่างก็จับกลุ่มนินทากัน ที่ร้ายกว่านั้นก็คือจับกลุ่มเล่นไพ่กัน ก็มีแต่จะเสียสตางค์...

พอข้างบ้านมีอะไร เมียผมก็อยากจะมีบ้าง เขามีตู้เย็น เมียผมก็อยากได้ มีโทรทัศน์ มีวีดิโอ เมียผมก็อยากได้ จ่ายตายชักเลย ผมจึงตัดสินใจกู้เงินสวัสดิการตำรวจมาซื้อที่สร้างบ้านดีกว่า เวลาเรามีหรือไม่มีอะไรคนอื่นเขาก็ไม่รู้ เขาไม่ได้มาดูที่บ้านเรา ไม่เหมือนบ้านพักตำรวจ อยู่เรียงกันเป็นตับ ใครมีไม่มีอะไรก็รู้กันหมด"