[โอรส]

ถาม : จริง ๆ ก็มีครบนะครับ แล้วแต่ละคนจะแตกฉานออกไป ไม่มีเพ้อฝันอะไรอย่างนี้ ?
ตอบ : จิตตคฤหบดี ก่อนที่จะเป็นอัครสาวกผู้เลิศในทางธรรมกถึก ท่านได้เจอพระมหานามะแล้วเลื่อมใส สร้างวัดถวายให้อยู่ เสร็จแล้ววันหนึ่งก็บอกว่า "พระคุณเจ้าช่วยแสดงฤทธิ์ให้ผมดูหน่อยได้ไหม" พระมหานามะท่านเก็บอาสนะหนีเลย แล้วก็ส่งพระสุธรรมเถรไปแทน พระสุธรรมเถรท่านเป็นพระปุถุชน ท่านก็ประเภทคนที่กิเลสใกล้เคียงกัน ก็อยู่ด้วยกันนานหน่อย

จิตตคฤหบดีตั้งใจจะถวายทานต่อพระพุทธเจ้า และพระอัครสาวก ก็เลยส่งทูตไปเชิญ สมัยนี้เรียกว่านิมนต์ พระพุทธเจ้าไปไม่ได้ก็ส่งพระโมคคัลลาน์และพระสารีบุตรไปแทน ท่านก็ตื่นเต้น เตรียมต้อนรับกันยกใหญ่ ลืมพระสุธรรมเถรไป คือลืมเจ้าอาวาส มัวแต่ไปเตรียมต้อนรับพระอาคันตุกะ

พระสุธรรมเถรก็เมียง ๆ เข้าไปหา เพื่อให้เขาสนใจตัวเอง แต่ปรากฏว่า เขาก็ไม่ได้สนใจสักที เมื่อท่านเข้าไปในโรงครัว เห็นท่านเศรษฐีกำลังสั่งทำอาหารอย่างโน้นอย่างนี้ หันมาเจอเศรษฐีพอดี จิตตคฤหบดีก็พูดว่า "พระคุณเจ้ามาพอดี ผมทำอะไรขาดตกบกพร่องบ้างหรือเปล่า ? จะได้แก้ไขให้ถูก เพราะถวายให้พระโมคคัลลาน์ พระสารีบุตรพร้อมกับพระสงฆ์สาวกตั้ง ๕๐๐ รูป ก็อยากทำให้สมบูรณ์ที่สุด"

พระสุธรรมเถรท่านก็มองซ้ายมองขวา แล้วก็พูดประชดว่า "ขาดขนมแตกงา" คือขนมชนิดนี้ไม่มีหรอก แต่ท่านพูดประชดไป จิตตคฤหบดีพอได้ยิน ก็รู้ว่าพูดประชดท่าน ขนมแตกงาในโลกนี้มีที่ไหน ก็เลยไล่ตะเพิดไปเลย ท่านก็เลยกลับไป เชตวันมหาวิหาร พระพุทธเจ้าก็ถาม "ทำไมถึงกลับมา ฉันกันเสร็จแล้วหรือ ?" พระสุธรรมเถรก็เลยบอกว่า "เปล่าครับ ถูกท่านเศรษฐีเขาไล่มา"