[เถรี]

จริง ๆ ครับ คือ ตัวเรานี่ จะดีก็ที่ตัวเรา ชั่วก็ที่ตัวเรา สำคัญตรงที่ก้าวสุดท้ายว่าเราจะเลี้ยวไปทางไหน ตอนนั้นจะต้องมีการตัดสินใจ แต่ว่าตอนเจอกับกิเลสนั้นจะไม่เหมือนการตัดสินใจในงานที่เราทำอยู่ งานที่เราทำอยู่เราพอจะอนุมานได้ว่า ถ้าตัดสินใจอย่างนี้แล้วผลจะเป็นอย่างไร แต่อันนี้ไม่ใช่ เมื่อเราตัดสินใจว่าจะทำ...กิเลสก็จะหลอกเราว่าทางด้านนี้ดี บางทีทุกอย่างลงตัวเป๊ะเลย แต่ก้าวสุดท้ายนั้นไม่ใช่ เห็นทางดี ๆ อยู่ข้างหน้า ก้าวไปก็กลายเป็นเหวไปได้

เพราะฉะนั้น..ถ้าหากตั้งใจสู้กับกิเลสจริง ๆ เป็นเรื่องที่ละเอียดและก็ยากมาก แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเรา เพราะว่าถ้าหลอกเราละเอียดขนาดนั้น ก็แปลว่ากำลังของเราเพียงพอที่จะก้าวข้ามได้ เขาถึงต้องเอาตัวความละเอียดระดับนั้นมาหลอกเรา ถ้าเราไม่ถึงขนาดนั้นเขาก็เอาที่หยาบ ๆ มาหลอกเรา จะเป็นชั้น ๆ ไปเรื่อย

คราวนี้มีปัญหาตรงที่ว่า ส่วนใหญ่แล้วพอรู้เห็นแล้ว ก็จะคึก จะคะนอง ทำนั่น ทำนี่ไปเรื่อยเปื่อย เหมือนกับพวกม้าดื้อวัวดื้อ ถ้าปล่อยให้หลุดจากคอก มันก็จะไปของมันเอง กว่าจะลากกลับมาได้ก็เหนื่อย ส่วนใหญ่พอลากแล้วมันไม่กลับ ตัวไหนดุ ๆ หน่อยมันจะเตะคนลากด้วย ก็เลยมีปัญหาว่า พอถึงเวลาแล้วไม่อยากจะสอน เพราะเห็นโทษว่า ถ้าปัญญาไม่ถึง ก็จะทำให้ติดนาน

เอาเป็นว่าลองไปฝึกที่บ้านสายลมตอนต้นเดือน หรือไม่ก็ที่วัดท่าซุงหรือบ้านสุมโน คราวนี้ถ้าฝึกจากตรงนั้นแล้วมีปัญหาติดขัดมาถามผมได้ แต่ถ้าให้สอนเองผมกลัวจังเลย กลัวจะทำให้ท่านติดมากขึ้น