เมื่อครั้งไปงานหล่อพระที่วัดวีระโชติธรรมาราม ประมาณปี ๒๕๕๓ หลวงพ่อเล็กท่านเล่าให้พวกเราฟังว่า
"พออาตมาถามพระที่วัดท่าขนุนว่า มีใครจะไปงานหลวงพ่อมณฑลบ้าง เขายกมือไปกันทั้งวัด อาตมาแทบอยากจะร้องไห้ แทนที่เขาจะนึกว่า เราจะหาเวลาเพื่อปฏิบัติภาวนา กลับอยากไปงาน เพื่อไปเจอไปคุยกับคนอื่น
คนที่อยู่นิ่งไม่ได้ จะต้องคอยไปคุยกับคนอื่นตลอดเวลา จิตใจจะฟุ้งซ่าน ไม่สงบ อาตมาปฏิบัติมาตั้งแต่ตอนอายุ ๑๖ ไม่คุยกับใครเขาเลย พยายามรักษาอารมณ์ตัวเองตลอด จนกระทั่งอายุ ๒๕ จึงได้เริ่มคุย ขนาดปฏิบัติมา ๑๐ ปี ยังไม่คิดว่าตัวเองจะไหวเลย"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 29-06-2012 เมื่อ 17:38
|