[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลายปีมาแล้วมีปฏิทินชุดหนึ่ง เขาใช้ชื่อว่าชุดชีวิตกับธรรมชาติ จะมีภาพประกอบพร้อมคำบรรยายโดยคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ภาพแรกเป็นภูเขา หมู่ไม้และสายน้ำ บรรยายว่า "แดดฉ่ำและน้ำชื่น หมื่นภูสูง ยูงรำแพน" ภาพต่อมาเป็นใบเมเปิลที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึงร่วงเกลื่อนพื้น บรรยายว่า "โปรยดอกประดับแดน ประดิษฐานพระสัทธรรม" ภาพต่อมาเป็นช้างป่ากำลังเดินลุยมาในลำห้วย บรรยายว่า "ป่าใหญ่จักเป็นเหย้า ลำห้วยเย็นให้ย่างย่ำ" ภาพต่อมาเป็นพระเจดีย์วัดพระศรีสรรเพชญ์ บรรยายว่า "ยืนยงอยู่คงย้ำ สถิตอารยะยุค"

ภาพต่อมาเป็นเก้งหม้อกำลังกระโจนหนี บรรยายว่าโลดเริงกระเจิงผัน ราวป่าลั่นประเลงปลุก ภาพต่อมาก็เป็นภาพพระกำลังนั่งวิปัสสนาในกลด และมีแสงเทียนสว่างอยู่ บรรยายว่าส่องทางให้สร่างทุกข์ ระงับทุกข์อิริยา ภาพต่อไปก็เป็นน้ำตกเล็ก ๆ น่ารักเชียว บรรยายว่า ร่วงเพชรระรินพลอย เป็นสร้อยน้ำประจำผา

ภาพต่อไปเป็นภาพตระพังในสุโขทัย มีดอกบัวขึ้นแล้วด้านหลังเป็นเจดีย์เก่า บรรยายว่า เบิกช่อขึ้นบูชา ประชุมชัย ณ ใจชน เขาสลับกันไปมาอย่างนี้ สุดยอดเลย สาดแสงสำเริงไพร ระบายใบ ระบัดบน ปลุกอดีตบันดาลดล ด้วยเรื่องราวของแผ่นดิน ปรางค์ธาตุสถูปสถาน ดวงวิญญาณพระธรณินทร์ โลกนี้คือชีวิน คือวิญญาณ อมรรตรัย

เสียดายปฏิทินดี ๆ เขาใช้ได้แค่ปีเดียว ได้นักกลอนระดับคุณเนาวรัตน์มาแต่งให้ด้วย มีอยู่ปีหนึ่งเขาทำเกี่ยวกับสัตว์ป่า รูปแรกเดือนมกราคมเป็นรูปปล่อยกวางคืนป่า เขาบรรยายว่า พื้นดินถิ่นเก่าเจ้าเอย อบอุ่นคุ้นเคย คือเพื่อนคือมิตรชิดเชื้อ รูปต่อไปเดือนกุมภาพันธ์ มีนกสองตัวกำลังไซร้ขนให้กัน เมตตาการุณอุ่นเอื้อ มีใจมาเจือ มีรักมาหวังรังรอง

รูปต่อไปเป็นฝูงนกตีนเทียนอยู่ในนากุ้ง ร่มเย็นเป็นหลักปักปอง ทุ่งท่านาทอง ในถิ่นมิ่งทิพย์มณฑล รูปถัดไปเป็นเสือโคร่งกำลังกระโจนขึ้นหน้าผา เห็นแต่เท้า ผาถ้ำน้ำเถื่อนเยือนยล ย่ำไพรเหยียบพน หยัดพื้นอยู่พ่างพสุธา ต้องลองไปค้นดู ไม่รู้ในอินเตอร์เน็ตมีหรือเปล่า ถ้าไม่ได้จำไว้ก็จะสูญไปเลย"