[เถรี]

"ถ้าหากว่าเราไม่กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เราก็จะจมอยู่แต่เรื่องเดิม ๆ เหมือนกับชีวิตตายนิ่งไปเฉย ๆ ในเมื่อตายนิ่งไปเฉย ๆ เดี๋ยวก็จะเป็นน้ำเน่า ไม่มีการขวนขวายดิ้นรนเพื่อสิ่งที่ดีกว่า แล้วจะค่อย ๆ สูญเสียกำลังใจ สูญเสียความตั้งใจ และท้ายสุดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ก็ได้แต่นั่งถอนใจว่า น่าจะทำเสียตั้งนานแล้ว

เพราะฉะนั้น..ถ้ายังมีแรงอยู่ต้องรีบทำ ถ้ารอให้หมดแรงก็ไม่ไหวแล้ว ได้แต่พึ่งคนอื่น เหมือนกับคนที่จะเข้าวัด ให้รีบเข้าเสียขณะที่ตัวเองยังไปเองได้ อย่ารอให้คนอื่นเขาหามเราเข้าไป เพราะถ้ารอเขาหามเข้าวัด ส่วนใหญ่เขาก็หามไปเผาแล้ว จะหามไปทำบุญใส่บาตรก็ทำอะไรไม่ถนัด เป็นใหญ่เป็นโตขนาดมีเก้าอี้ประจำตำแหน่งแล้ว พอถึงเวลาเขาก็หิ้วไปทั้งเก้าอี้ แล้วก็ไปวางแปะเอาไว้ ไปไหนก็ไม่ได้ ถ้ามีแรงมากหน่อยก็พอเข็นเก้าอี้ไปได้ ถ้าแรงไม่พอก็ทำอะไรไม่ได้อีก

ฉะนั้น..ควรเข้าวัดตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่หนุ่มสาว วางพื้นฐานให้กับตัวเอง เหมือนกับสะสมแต้มไปได้มาก ถึงเวลาถ้าจำเป็นจะต้องเดินทางไกล (ตาย) ก็ไม่มีอะไรน่ากลัว เพราะว่าเสบียงอาหาร (บุญกุศล) พร้อมแล้ว แต่คนอื่นที่ไม่ได้เริ่มเลย มาทำตอนแก่ก็แย่แล้ว คราวนี้จะทำอย่างไรดี ? บุญก็ไม่ได้สะสมไว้ บาปก็บานตะเกียงเลย ท้ายสุดก็ต้องมานั่งเครียด จิตใจเศร้าหมอง ตกสู่อบายภูมิอีก เป็นอันว่าเฮงไป"