เกร็งข้อจนแทบเป็นตะคริวกว่าน้ำจะเต็ม.. ไหนคุณว่าฝาสูบร้าวไงวะ.? เจ้าของรถยิ้มแหะ ๆ ปิดฝาหม้อน้ำ ทุกคนเฮละโลขึ้นรถ เดินทางต่อได้ไม่ต้องรอเป็นครึ่งค่อนวัน
ไปได้ไม่ถึง ๓ ไมล์ดีหม้อน้ำเดือดอีกแล้ว ดันลืมตักน้ำใส่ถังมาด้วย ตรงนี้น้ำสักหยดก็ไม่มี ลงมาเปิดฝาหม้อน้ำทิ้งไว้ แล้วนั่งมองหน้ากันจนเซ็ง ตะวันเริ่มบ่ายคล้อย พอดีมีเสียงรถดังใกล้เข้ามา
ถึงวัดตองไวแล้ว ไชโย้..!
กระบะสีขาวแก่กลางเก่ากลางใหม่โผล่มาจอดเทียบ สอบถามว่ารถเสียเพราะอะไร..? อาตมาเห็นทั้งคันเขามีแค่ ๔ คน เลยขออาศัยไปด้วย จ่ายค่ารถสองเที่ยว มาตายกลางทางทั้งสองเที่ยว ลองของฟรีดูบ้าง ดูซิว่ามันจะไปถึงหรือเปล่า..?
ผ่านตลอดด้วยความราบรื่น ภาพสมเด็จองค์ปฐมกลายเป็นสีทองแพรวพราวเมื่อมาถึงชองโส่ง เจ้าของรถลงไปจ่ายค่าผ่านทาง แล้วคุยกับนายด่านไม่เลิก พวกเราเลยสละรถมานั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง วิ่งฉิวปลิวลมผ่านด่านยูวาติ๊ด ไปลงที่วัดตองไว
จ่ายค่ารถไปหกคนพันสองร้อยจั๊ต แทบจะเหลือแต่ตัว ท่านอังกุระรีบมาต้อนรับ ท่านโต้ยที่มาถึงก่อน ตะโกนมาแต่ไกลว่า ทหารไทยกลับจากการบุกพม่าแล้ว.. เออ..เชิญคุณบ้าไปคนเดียวเถอะ..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-05-2012 เมื่อ 11:44
|