[เถรี]

พระอาจารย์เล่าถึงการฝึกทหารต่ออีกว่า "พอเข้าวัดเขาสมอระบังได้ก็ต้องไปนอนในป่าช้า ไปค้นแผนที่จากศพ ครูฝึกจะเอาแผนที่ไปยัดไว้ในโลงศพที่เน่าเละ ๆ เลย พวกเราต้องไปค้นหาแผนที่เพื่อดูว่าต้องเดินทางต่อไปที่ไหน

จ่ามนูญ วะลัยศรีบอกว่า "ไอ้ห่..รุ่นกูค้นจนผีแทบจะหลุดเป็นชิ้น ๆ ก็ยังหาไม่เจอ หมดสภาพเหม็นหึ่งไปทั้งตัว นอนหงายก่ายหน้าผาก ไอ้ฉิ..หาย..มันเอาไปเสียบอยู่ที่คบไม้..!" ถ้าไม่หมดสภาพนอนหงายก่ายหน้าผาก ก็ไม่เห็นหรอกว่าครูฝึกขาเสียบปัญหาไว้ที่คบไม้เห็นเด่น ๆ เลย

เขาจะบอกพิกัดให้ทีละจุด ๆ ให้พวกเราตามล่าไป ดูว่าเราใช้แผนที่เข็มทิศเป็นหรือไม่ จนสุดท้ายไปเจอส้วมหลุมเก่า ๆ ครูฝึกแสบมากเลย อุตส่าห์ตามล่ากันแทบตาย สุดท้ายให้ตามล่าส้วมหลุมเก่า ๆ เป็นส้วมซึมสักหน่อยก็ไม่ได้

เป็นทหารเขาโกรธกันไม่นานหรอก รักกันจะตายไป เขามีสารพัดวิธีที่ทำให้รักกัน อย่างอาตมากับเพื่อนชกกันกองร้อยแทบถล่ม ตึงตังโครมคราม อัดกันเละ สิบเวรวิ่งมาถึง เป่านกหวีด..ปรี๊ด "เฮ้ย..หยุด..! พวกมึงไปเขียน กร. มาเลยนะ" ก็คือติดคุกแน่ อาตมาถามว่า "เขียนทำไมครับ ?" แล้วหันไปกอดคอเพื่อน "พวกผมเล่นกัน" สิบเวรหันไปถามเพื่อนว่า "จริงหรือวะ ?" เพื่อนชื่อศุภชัย บานเย็นบอกว่า "จริงครับ" เขาก็มองหน้า "รุ่นมึงเล่นกันรุนแรงดีนะ" ..(หัวเราะ)..

ถ้าไม่ยืนยันอย่างนั้น นอกจากติดคุกแล้ว เขาจะล่ามให้ติดกัน ถึงเวลากินก็ต้องกินด้วยกัน ถ่ายก็ต้องถ่ายด้วยกัน เราไม่ปวดท้องก็ต้องเข้าส้วมไปกับเขา ถึงเวลาอาหารวางตรงหน้า ต้องผลัดกันถ่มน้ำลายใส่ เขาก็ถ่มน้ำลายใส่จานเรา เราก็ถ่มน้ำลายใส่จานเขา แล้วก็คลุกกินกันไป จนกว่าจะบอกว่ารักกันถึงจะปล่อย เขาทำจนเรารักกันทุกคนแหละ ถ้าเป็นสมัยนี้ถ่มน้ำลายใส่แบบนั้น คงได้ติดโรคเอดส์ตายกันบ้าง" ..(หัวเราะ)..