[โอรส]

ถาม: เหตุใดอารมณ์ของเราหวั่นไหวเยอะคะ ?
ตอบ: ธรรมดา..เพราะขาดการฝึกฝนมา ต้องอาศัยการฝึกฝน ยิ่งทำบทเรียนมากเท่าไร ก็ยิ่งมีความคล่องในการเรียนมากเท่านั้น

สภาพของเราก็เหมือนกัน ถ้าหากว่ามีการฝึกฝน พยายามดิ้นรนต่อสู้กับกระแสกิเลสในลักษณะที่เรียกว่า ฝืน ๆ ในสิ่งที่เป็นกระแสโลก พูดง่าย ๆ ก็คือ ฝืนในเรื่องของกิเลส จะรักเราก็อย่ารัก จะโลภเราก็อย่าโลภ จะโกรธเราก็อย่าโกรธ จะหลงเราก็อย่าหลง

พอฝืนไปนาน ๆ จะกลายเป็นความเคยชิน เมื่อมีกำลังเพียงพอ เรื่องที่เคยหนักก็จะเบาลง แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ต้องไปฝืนอีก เพราะเห็นแล้วว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมีสภาพที่แท้จริงเป็นอย่างไร จากที่เคยแบกก็จะเริ่มปล่อย ปล่อยเมื่อใดก็หนักน้อยลง เมื่อกระทบอีกก็หวั่นไหวน้อยลงไปด้วย


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๕